شهدای میگون

شهدای میگون

تجربه دیروز. استفاده امروز . و امید به آینده
شهدای میگون

شهدای میگون

تجربه دیروز. استفاده امروز . و امید به آینده

20 آذر سالروز شهادت شهید محراب آیت الله دستغیب

     امروز 20 آذر ماه مصادف با شهادت سومین شهید محراب حضرت آیت الله دستغیب است. جا دارد تا حداقل ما استان فارسی ها این روز را به یاد داشته باشیم. روزی که منافقان کوردل با انجام یک تروری فکر کردند، می توانند انقلاب را در نطفه خفه کنند؛ اما آنچه آن ها می خواستند نشد و تیرشان به خطا رفت. اگر  چه شهیدی به شهدا اضافه شد، اما خون همان شهید درخت نوپای انقلاب را سیراب نمود و شاخ و برگ آن زیادتر شد. شهید دستغیب نه اولین شهید بود و نه آخرین، اما در مراتب شهدای محراب سومین شهیدی بود که به شهادت رسید. شاید محرابیان قبلی به او این هشدار را داده بودند که "زبان سرخ سر سبز می دهد بر باد"، اما ایشان در مسیرش استوار بود و با این بادها به لرزه نمی افتاد. او همچنان از امام و انقلاب و اسلام دفاع می کرد. شاید از سلمان و ابوذر و دیگرانی که صحابه پیامبر(ص) و امام علی (ع) بودند زیاد شنیده باشیم، اما با چشم ندیده ایم. آن ها را چنان باور داریم که کتاب ها و مقالات و منبرهایی به وفور نوشته، شنیده، دیده و خوانده ایم. اگر هر چه از آن ها بگوییم نه تنها زیاده روی نکردیم،بلکه شاید در این تحقیق و تفحص های تاریخی دفتری را ورق بزنیم و با نکته و مرامی آشنا شویم که تا به حال ندیده بودیم. امروزه دستغیب ها زیاد از ما فاصله نگرفته اند و طیف های در سنین انقلابی و قبل از آن تا واقعه 42 بیشتر شهدا را به خوبی می شناسند. شهید دستغیب خونش را برای این هدیه کرد که اسلام محفوظ بماند. انقلاب اصیل و آنچه معمار کبیرش بنا نهاده ماندگار و جاودان بماند. امروز شهید دستغیب نیست، اما افکارش هست، اندیشه اش هست، راه و روشش هست، مرام و مسلکش هست. گاهی هزار حرف می زنیم و به یک حرف آن عمل نمی کنیم. گاهی هزار راه می رویم و به مقصد نمی رسیم. کاری کنیم که اگر ما استان فارسی ها و به خصوص شیرازی ها و به ویژه مدیران اجرایی در آن دنیا خواستیم دسته جمعی به حضورش برویم سرافکنده نباشیم.

نظرات 0 + ارسال نظر
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد