چه کسانی از پرداخت یارانه ی نقدی ناراحت و چه کسانی خوشحال می شوند؟

پرداخت یارانه ی نقدی یکی از برنامه های عدالت محور دوران سردار آمر به معروف و ناهی از منکر بود. شاید یکی از دهن کجی هایی که برخی از بدبینان به انقلاب نسبت به آن انتقاد می کردند این بود که می گفتند حضرت امام فرمودند: مردم پول نفت را باید سر سفره ی خود احساس کنند. این یکی از نق و نق های آدم های اونجوری بود. در زمان دکتر احمدی نژاد این دغدغه هم جامه عمل به خود پوشاند و مردم به واقع قطره ای از پول نفت را مستقیم سر سفره ی خود احساس کردند. متاسفانه یکی از اشکالات مسوولین اجرایی ما در این است که برعکس کشورهای توسعه یافته هر رییس جمهوری که می آید باید شالوده ی عملکرد رییس جمهور قبلی را براندازد و طرحی نو در اندازد. همین عملکرد غلط باعث می شود که خیل عظیمی از کارها و سرمایه ها در ورود و خروج افراد و طرح ها و برنامه ها بیهوده تلف می شوند و اگر طرحی نو هم به کرسی بنشیند رییس جمهور بعدی باید آن را وتو کند و مجدداً چند سال طول بکشد تا طرح جدید به ثمر بنشیند. در این زمینه برخی اعتقاد دارند که پرداخت یارانه ی نقدی از اول اشتباه بزرگی بود و برخی عقیده دارند که این یارانه ها باید در مجاری اشتغال و صنایع و معادن زیربنایی هزینه شود و برخی هم اعتقاد دارند که یارانه ی نقدی باید به افراد نیازمند برسد و سرمایه داران نباید از این یارانه ها استفاده کنند. به نظر من هر سه مورد آن صحیح و منطقی نیست. چرا که اگر طرح عمومی به تصویب می رسد باید همگان از آن بهره ببرند. نمی توان پارکی درست کرد و گفت که این پارک فقط مال سرمایه دارن و یا فقرا است. و یا نباید پارک درست کنیم؛ چرا که باید در جهت اشتغال جوانان گام برداریم. کسانی که با این طرح مخالف هستند باید به آن ها گفت که شما یک ماه حقوق یک کارمند را داشته باشید و بچه هایتان را نه با پارتی و رشوه، بلکه از مجاری قانون به کار بگمارید و بعد از آن در باره ی یارانه ی نقدی نظر بدهید. اگر سرمایه داران بزرگی هستند که از این یارانه بهره می برند این بی عدالتی نیست. مثل همان چراغ راهنمایی و رانندگی می باشد که همگان حق استفاده از آن را دارند. اگر فقیری وجود دارد این باز برمی گردد به سیاست قوه ی مجریه که با طرح ها و برنامه های غلط تعداد اقتصادی افراد معدودی یک شبه ره صد ساله را طی کردند و به ثروت های کلانی دست یافتند. و اگر فقیری هم در جامعه وجود دارد این بر می گردد به همان سیاست غلط اقتصادی و اگر جوانان بیکاری در جامعه وجود دارند این هم بر می گردد به همان آقایانی که با سه چهار شغله و پارتی بازی و رشوه هایی که برخی عادت دارند در هر زمینه این رفتار را داشته باشند. به نظر من یارانه ی نقدی تا زمانی که عموم مردم به یک اقتصاد بدون استرس نرسیدند و دزدی هایی که سرمایه ی چند صد میلیونی و یا میلیاردی را یک شبه به تاراج نمی برند و دستان دزد ها به همان اندازه ی دزدی قطع نشود و چند تا آدم بی دست در جامعه مشاهده نشوند به قوت خودش باقی بماند و کسانی که با پرداخت یارانه نقدی حالشان بد می شود چند ماه حقوق و مزایای خودشان قطع شود تا طعم گرسنگی، تشنگی، بیکاری، و شرمندگی را بچشند و بعد از آن اظهار نظر بکنند.