شهدای میگون

شهدای میگون

تجربه دیروز. استفاده امروز . و امید به آینده
شهدای میگون

شهدای میگون

تجربه دیروز. استفاده امروز . و امید به آینده

شیخ الشعرا سعدی شیرازی و بزرگداشت او

این روزها جشن هایی هر چند اندک و کم مایه برای بزرگداشت شاعری  بزرگ برپا می شود که توانایی اش در  فنون شعر و مضامین شعری اش هر خواننده ای را به عمق معانی و زیبایی اشعارش سر تعظیم فرو می آورد و زبان بیشتر اشعارش قابل فهم برای پیر و جوان است.  

اگر چه ادیبان، دانشوران، سخنوران، نویسندگان و هر که در  طریقت بلاغت دستی داشته است در باره ی این شاعر بزرگ صحبت کرد و دستی به قلم برده است، اما نمی دانم ما مردم سعدی در این مقوله چه جایگاهی داشته و داریم. نمی دانم  از لحاظ خویشاوندی و همسایگی جغرافیایی، سعدی بزرگوار میهمان ما شد و یا ما میهمان ایشان شده ایم. اگر چه بنا به نقل مورخین قبل از شیخ اجل شهرک سعدی ما به فهندر، فهندز، فهندژ، پهندژ، کهندژ معروف بود و همچنین در یک نقل تاریخی هم  به روستای سوکان  اشاره شده است، اما با ورود شیخ سعدی کم کم نام این محله به سعدی، سعدیه و شهرک سعدی معروف شده است. 

به هر صورت ما که به لحاظ زمینی نزدیک ترین آدم ها به بارگاه ایشان هستیم، هم ایشان به گردن ما دِینی دارد و هم ما به گردن ایشان دِینی داریم. البته سعدی با  گلستان و بوستانش چنان طراوتی به این محل داده است که عطر آن نه تنها در ایران بلکه خارج از ایران را هم معطر کرده است. اما ما نسبت به سعدی چگونه ادای دِین کرده ایم؟ من چند  مورد به نظرم می رسد که می توان تا حدودی با انجام این کارها دینمان را به سعدی ادا نماییم. 

- وقتی وارد فضای داخلی محوطه ی آرامگاه می شویم آشغال نریزیم، به گل ها و گیاهان حریمش آسیب نرسانیم. 

- هرگاه از کنار مرقدش عبور می کنیم فاتحه ای نثارش کنیم. 

- تا حد توان بوستان و گلستانش را بخوانیم و از دریای پندار، نیک، گفتار نیک و کردار نیکش استفاده ببریم و تا حد امکان اشعارش را حفظ بکنبم. 

- به بچه های خودمان آموزش بدهیم تا از دیوارهای بلندش بالا نروند. 

- به میهمانان  داخلی و خارجی که از مسافت های دور به  عنوان توریست و گردشگر به آرامگاهش می آیند نهایت احترام را داشته باشیم و میزبانان خوبی برای آن ها باشیم. 

شما چه فکر می کنید؟؟؟