رابطه ی بین صداقت و فقر در صحبت های وزیر به اصطلاح مسکن

دیروز مطلبی از وزیر به اصطلاح مسکن می خواندم که تا حدودی برای خودم و امثال خودم تاسّف خوردم. ایشان در رابطه با مسکن مهر فرمودند: این مسکن ها یک کلنی برای افراد فقیر جامعه شد. ایشان در طرح های پیشنهادی که از ابتدای این دولت مطرح کردند و هنوز قابل لمس نشده گفتند:  باید برای مسکن جوانان، پس انداز مسکن جوانان درست بشود و در این پس انداز که زمانی به طول می انجامد، مقداری هم بانک ها کمک خواهند کرد و جوان در چند سال آینده صاحب مسکن می شود.  در انتقادشان از مسکن مهر فرمودند:  این مسکن ها باعث شد تا کلنی فقرا شکل بگیرد و در بیابان ها صاحب خانه بشوند و در پیشنهاد تخصصی خودش بازفرمودند: باید فقرا در همان شهرهای کلان بین سرمایه داران توذیع شوند تا فقر در جامعه مشهود نشود. من نمی فهمم منظور از این حرف وزیر چیست؟ یعنی این ها بیایند زیر راه پله ی شمال شهری ها و سرمایه داران زندگی بکنند، یا در خیابان بساط کارتن خوابی پهن کنند. و یا مستاجر فلان آقایی که دارای چندی عمارت است بشوند.
برای خودم و امثال خودم متاسفم که سالیان درازی با صداقت زندگی و کار کردم. من هم می توانستم با پر رویی به پست های بالاتری برسم، من هم می توانستم، با پارتی بازی و این را ببین و آن را ببین به شغل های دیگری روی بیارم که درآمدش به مراتب بهتر و بیشتر از شغل معلمی خودم بود. من هم می توانستم در کارم دزدی و کم کاری بکنم و به جای مدرسه رفتن خیلی از اوقات مدرسه ای خودم را به شغل های دیگری بپردازم. اما این کار را نکردم و فکر می کردم چون انقلاب کردم واساس برادری، برابری و عدالت روی کار می آید، امید به آینده داشتم. می دیدم که کسان و ناکسان از ترفندها، از رشوه ها، از پر رویی ها، از هزاران پدرسوخته بازی به مقام های بالایی و غیر اصولی خیز بر می دارند، اما می خواستم باور نکنم. چون نمی خواستم باور کنم. نمونه اش همین وزیر به اصطلاح مسکن است که به جای این که بیاید و مسکن مهر را تکمیل تر بکند، به خاطر سیاسی کاری و این که یک توهینی به دولت قبلی بکند، هی می گوید: این جایش کج است، آن جایش کج است. بابا این حرف ها برای فاطی تمبون نمی شود. بالاخره سرمایه ی مملکتی و امید خیل زیادی از آدم هایی که از این طریق می خواستند صاحب مسکن بشوند، در این پروژه گذاشته شد. به جای این که بیایند و مشکلاتش را از سر راه بردارند، هی چوب لای چرخش می گذارند. این ها آدم های فقیر جامعه نیستد،آقای به اصطلاح وزیری که معلوم نیست پول هایت را از کجا به دست آوردی!؟ این ها اقشاری از جامعه هستند که در هر شغل و مقامی که بودند مثل تو هرز نرفتند و صادقانه خدمت کردند. دستمزد صادقانه خدمت کردن، یعنی رشوه ندادن، پارتی نداشتن، قانونی عمل کردن، از کار ندزدیدن، در مملکت ما فقر به دنبال خواهد داشت. و این تقصیر برمی گیردد به مسوولینی که تخصص و مهارت لازم را در امر کاری که به آن ها واگذار می شود، ندارند. در مملکت ما دزد کسانی هستند که از پارتی، رشوه، فیش های نجومی، اختلاس های چندین میلیاردی، بهره می برند. وگرنه حکومتی که عدالت حضرت علی (ع) را یدک می کشد فقیر در آن حکومت معنایی ندارد.
- مثلاً برای پس انداز مسکن جوانان: همانگونه که برخی در صدا و سیما فرمودند: حدود 12 میلیون جوان بیکار هستند و از مرز ازدواج آن ها گذشته است، این جوان بیکار با کدام سرمایه اش ماهانه در بانک مسکن سرمایه گذاری کند تا در آینده این پول ها برایش مبلغ قابل قبولی بشود و بانک هم به آن جوان بیکار وام بدهد تا در سال های آینده که تورم چند برابر می شود، این جوان بتواند یک خانه ای بخرد. تازه می آییم سرِ اصل مطلب، خوب این جوان همان جوانی است که با پارتی های دایی و عمه و عزیر کسانش به کاری دولتی یا نیمچه دولتی رفته و این طرح برای کسان درجه یک و دو وزیر مناسب است که بالاخره با پارتی یک جایی مشغول کار می شود و فیش های نجومی هم به دادش می رسند. برای آن جوانی که نه پدرش و نه مادرش دزد بود و پارتی نداشت و هزار دوز و کلک غیر منطقی را یاد نگرفته و امروزه از لیسانس گرفته تا دکتر بیکاره در مملکت داریم، چگونه باید به این پس انداز برسد؟!