مبارزه با فقر در خطبه های نماز جمعه ی شیراز

نمی دانم مبارزه چگونه معنا پیدا می کند و چگونه  تفسیر می شود. شاید اذهان آدمی با شناخت و تجربه هایی که از قبل دارد معنای مبارزه را با ادبیات خودش و یا این که با قرار گرفتن در کنار کلمات دیگر ناخودآگاه نوع مبارزه هم مشخص می کند. مثلاً می گوییم مبارزه با طاعون، این یعنی این که در مرحله ی اول بهداشت را رعایت کنیم و در مرحله ی دوم متخصصان و پزشکان، دارو و درمانی برای پیشگیری و دفع این بیماری انجام بدهند. وقتی می گوییم مبارزه با کفر، یعنی این که از راه تبلیغات و نوشتارهای مجازی و غیر مجازی با این معضل برخورد کنیم. گاهی مبارزه حالت درگیری و جنگ تن به تن می باشد که در این مورد از سلاح های سرد و گرم معمول استفاده می شود. مثل هشت سال دفاع مقدس و جنگ های در طول تاریخ که تیمور، چنگیز، هیتلر و دیگران نقش های بسیار زیادی در جنگ ها داشته اند. در ارتباط با مبارزه با فقر نمی دانم از کدام یک از ترفند ها  باید استفاده کرد. اینکه فقط بگوییم و بنویسیم، یا اینکه ببینیم و ننویسیم، یا اینکه در این مورد بازرسانی را برای ایجاد تعادل در سراسر کشور بگماریم تا حقی از کسی ضایع نشود، یا اینکه قوانینی را برای عدالت اقتصادی در جامعه پیاده کنیم تا خود به خود فقر از جامعه ریشه کن بشود، یا این که سلاحی به دست بگیریم و با فقر و بدبختی بجنگیم.
بخشی از محور صحبت های خطبه ی دوم حضرت آیت الله ایمانی امام جمعه ی محترم شیراز در باره مبارزه با فقر بود. ایشان در باره ی قانونی که  اخیراً در مجلس مورد بحث و بررسی و تصویب قرار گرفته اشکالاتی را وارد دانستند. به فرموده ی ایشان چرا نمایندگان به جای شفاف سازی در بحث فیش های نجومی و برخورد قاطع با آن در حال تصویب قانونی هستند که کارمندان حقوق 24 میلیونی دریافت کنند در صورتی که کارگران حقوقشان 800 هزار تومان است. البته نمی دانم من به اشتباه متوجه شدم و یا در حقیقت اینگونه است. البته این حقوق برای مدیران ویژه ی دولتی است که بحثش در مجلس برقرار بود، نه این که کارمندانی که عیدی آنان هم به مرز 700 هزار تومان هم نرسیده است.
خلاصه این که ما انقلاب کردیم تا برادری و برابری در جامعه حکمفرما بشود. اگر قرار است که شکاف بین اغنیا و فقرا زیاد بشود این از عدالت اجتماعی و از ارزش های انقلابی نیست و نخواهد بود. به نظر من مبارزه با فقر باید یک ایده ی همگانی و بحث جدی مجلس و دولت باشد. ما در سرزمینی زندگی می کنیم که می توان با پتانسیل ها ی ویژه ای که داربم، از جمله: معادن زیر زمینی، نفت، چهار فصل بودن، و از همه مهمتر جمعیت جوان کشور است که باید مدیرانی متخصص و دلسوز باشند تا با همه ی این پتانسیل ها، فقر و بدبختی را در جامعه ریشه کن کرد.
به نظر می رسد این مردم هستند که در انتخابات گول: چلوکباب و رشوه ها و رندبازی برخی از کاندیداها که در وقت انتخابات به یکباره از راه می رسند و هی می گویند ما چنان می کنیم و چنان می کنیم نخورند و با دیدی باز به استقبال انتخابی بروند که تاریخ چهارساله ی آنان را به خوبی رقم بزنند.