درگذشت پیر فرزانه زنده یاد حاج سید میرزا میرمحمد میگونی تسلیت باد

انا لله و انا الیه راجعون
ناگهان بانگی برآمد که خواجه مرد
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز / مرده آن است که نامش به نکویی نبرند

مردن سرانجام این دنیای هر آدمی است. نه تنها سرانجام هر آدمی که به فرموده ی خداوند تبارک و تعالی هر جانداری روزی طعم مرگ را می چشد. اگر چه شکل مردن ها با هم متفاوت هستند، اما مردگان  در این دنیا ارثی از خود به جای می گذارند که برخی از این میراث ها مادی و برخی معنوی هستند. میراث های مادی تا چند دهه باقی می مانند و دست به دست میراث خواران می چرخند تا این که با گذشت زمان فراموش خواهند شد، تازه  اگر میراث خوارانی باشند که دِینِ خودشان را به صاحبان اصلی ارث ادا کرده باشند. آن چه در این سرا و سرای آخرت مهم است، میراث معنوی است که برای وارثان و حتی برای جامعه قابل تقدیر و تمجید است. برخی با آثار مکتوبی که از خود به یادگار می گذارند، نام خودشان را تا ابد جاودان می کنند. همانند: بسیاری از دانشمندان، نویسندگان، هنرمندانی که با خلق آثاری از خود جاودانه  شدند. برخی هم بدون هیچ آتار مادی، ماندگار می شوند. خیل زیادی از پیامبران و انسان های بزرگ نوشتاری از خودشان به یادگار نگذاشتند، اما نامشان، رفتار و گفتارشان همواره چراغ راه جامعه بوده و هست. برخی از افراد فامیل و آشنایان هم در بین ما هستند که حرفی برای گفتن دارند. انسان هایی که با عمل و رفتار خوب خودشان، آدم های دوست داشتنی بودند. زنده یاد سید میرزا میر محمد میگونی هم از جمله این افراد بود.

مرحوم سید میرزا میر محمد میگونی انسانی وارسته، پر تلاش، خانواده دوست، مهربان، صمیمی و یک فرد بسیار دوست داشتنی بود. آدمی که وقتی وارد خانه اش می شدی، فرق نمی کرد دور یا نزدیک باشی، بسیار خوش برخورد بود. وقتی پای صحبت هایش می نشستی، دریایی از اطلاعات قدیم و جدید را با زبانی بسیار شیوا در قالب داستان و روایات تعریف می کرد. صله ارحامش زبان زد بود. من به جرئت می توانم بگویم که آن مرحوم آزارش به یک مور هم نرسیده بود. دستان پینه بسته اش نشان از آن داشت که کار و تلاش جوهره اش بود و از بازوان نازنینش نان حلال بر سفره  می نشاند و همین نان حلال و دسترنج و عرق جبینش بود که فرزندانی نیک و شایسته را به اجتماع تحویل داد. من این مصیبت وارده را به بیت شریف این مرحوم، همسر نازنینش، دختران مهربان و صمیمی اش، پسران عزیز و مهربانش، آقایان: رضوان، یزدان و علیرضا میر محمد میگونی تسلیت عرض می نمایم و از خداوند سبحان رحمت و مغفرت را برای  این مرد بزرگ خواهانم. روحش شاد باشد انشاءالله