شرکت در انتخابات صد در صد ، اما انتخاب این افراد برای ریاست جمهوری صفر در صد!

یکی از افتخارات نظام جمهوری اسلامی ایران برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، نمایندگان مجلس،  شورای اسلامی و خبرگان رهبری است. در ابتدای انقلاب هر کس به خودش جرئت نمی داد برای نامزدی کاندید بشود. اکثریت فکر می کردند که بهتر از خودشان در مملکت وجود دارد، به همین دلیل بیشتر دوست داشتند رای بدهند تا رای بیاورند. با گذشت بیش ار سی و اندی سال از انقلاب اسلامی و شرکت عده ای از افراد برای نامزدی مجالس و ریاست جمهوری مردم متوجه شدند که دیگر آن خلوص و نیت همگانی وجود ندارد و هر کسی می خواهد کشتی خودش و یا حزب بی ریشه اش را از طوفان حوادث نجات بدهد. همین مورد باعث شد تا نامزدهای ریاست جمهوری و غیره بی نهایت زیاد بشوند. این به دلیل این نیست که قانونی در این زمینه وجود ندارد، این به آن خاطر است که مردم از رفتار قوه ی مجریه و نمایندگانشان به تنگ آمده اند و با حضور خودشان می خواهند به رجال کشورشان بفهمانند که اگر کشور داری این است، ما هم می توانیم.
من فکر می کنم بهترین اعتراض این است که در انتخابات شرکت گسترده داشته باشیم، نه به خاطر دشمنی با فلان دشمن و یا کشور، بلکه به خاطر خودمان که به رجال کشورمان بفهمانیم که ما اصل انتخابات را دوست داریم، اما به هیچکس رای نمی دهیم. یعنی ما از عملکرد شما خوشمان نمی آید! برخی می گویند که اگر رای سفید بیاندازیم شاید آن را به نفع خودشان بنویسند، اگر چه درصد این امر را صفر می دانم، اما می توان آن رای سفید را خط خطی کرد تا هیچگونه شک و شبهه ای هم برای آدم باقی نماند. بگذار برای یک بار هم شده روسای جمهور بفهمند که کارشان نادرست است و مردم از فقر و بیکاری و بی مسکنی و بی عدالتی در رنجند.