چرا کاندیداهای شورای اسلامی میگون تهران و سعدی شیراز موفق نشدند رای بیاورند؟

از انتخاب ریاست جمهوری که بگذریم، لازم می دانم برای انتخابات شورای اسلامی شهر اوشان، فشم میگون چند نکته ای بگویم، که اگر نگویم شاید دق کنم. در دو تلگرامی که دوستان میگونی به حمایت از کاندیداهای میگونی شورای اسلامی درست کرده اند، از همه چیز صحبت به میان آمد به جز این که چه سیاستی تدبیر کنیم تا رای ها را بیشتر و بیشتر بالا ببریم. البته همه در یک نکته وحدت داشتند؛ و آن هم این بود که برخی افراد به نفع بقیه کنار بروند. این یک گزینه بود و همه روی این گزینه بحث می کردند و پیشنهاد می دادند. البته این هم به نفع خود بود و به ضرر رقیب، که برخی می گفتند: دیگران کنار بروند تا راه برای ما باز بشود. همین امر باعث شد تا روی گزینه های دیگری فکر نکنند. از این که در سال گذشته فشمی ها و اوشانی ها کاندیدایی برای شورای اسلامی شهرشان نداشتند، امسال ایجاب می کرد که دست به ترفند های مثبت و یا منفی بزنند تا رقیب سال گذشته که همان میگونی ها بودند را با تمام قدرت از صحنه بیرون کنند، که همینگونه هم شد. اگر ما به جای خود بینی چند نکته را بیشتر دقت می کردیم بهترمی شد. یکی این که غیر از گزینه ی اول که هیچگونه سودی نداشت، از همه ی میگونی ها می خواستیم تا هر چه همسایه، آشنا، دوست و رفیق تهرانی و غیره دارند با خود هماهنگ کنند تا اگر برای فرد خاصی در تهران نظری ندارند آن ها را برای رای گیری به میگون دعوت کنند و رای آن ها را به نفع خودشان در صندوق های رودبارقصران می ریختند. این کار یک مقدار سخت، اما شدنی و هیچگونه مشکل شرعی هم نداشت. به امید آن که در  انتخابات بعدی با روی باز و سیاست عمل کنیم. این مورد در شهرک سعدی شیراز هم اتفاق افتاد که متاسفانه هیچگونه از کاندیداهای بومی جزء نفرات اصلی شورای شهر نشدند.