کوروش پدر تاریخ ایران

من نمی دانم چرا این قدر این همه نسبت به کوروش حساسیت نشان می دهند. جمعه گذشته برای خرید یک کیسه برنج به مرودشت می رفتیم که نزدیکیهای پل خان به ترافیک سنگینی برخورد کردیم. گفتیم حتماً تصادف شده است. حدود نیم ساعتی طول کشید که توانستیم  مسافت یک کیلومتری را طی کنیم. وقتی به گلوگاهی که پلیس درست کرد، رسیدیم، متوجه شدیم که هیچ تصادفی رخ نداده است، فقط پلیس عرض خیابان را تنگتر کرده است تا مردم به زحمت عبور کنند. عده ای از دوچرخه سوارها هم ایستاده بودند، گفتیم شاید به خاطر مسابقه دو چررخه سواری است که پلیس محدودیتی در ترافیک ایجاد کرده است. چند متر جلوتر با بنرهایی مواجه شدیم که نوشته بود جاده مرودشت به اصفهان مسدود است. پلیس ها تمامی چهارراه های مرودشت را اشغال کرده بودند. بعد از خرید برنج در مرودشت به تابلویی برخوردیم که نشان می داد جشنواره انار در روستای فاروق برقرار است. همین مورد بهانه ای شد تا به سمت روستای فاروق حرکت کنیم. یک سری هم به تخت جمشید زدیم که در ابتدای ورودی دوباره پلیس ها ایستاده بودند و به بازرسی ماشین ها مشغول بودند. از پلیسی پرسیدم امروز چه خبر است که این همه پلیس یک جا جمع شده اند؟ گفت: سه روز تعطیل است. هنوز متوجه قضایا نشده بودم که به یکباره همراهم (همسرم) به من گفت: به خاطر آرامگاه کوروش است که این همه پلیس آمده اند تا مردم مشکلی ایجاد نکنند.

نمی دانم چرا مسوولان ما یک مقدار کج فکر می کنند.

تاریخ ایران نشان داده است که در باره هر چیزی بیشتر حساسیت نشان بدهیم قضیه برعکس می شود.

ما که نمی توانیم کوروش را از تاریخ کشورمان حذف کنیم.

به جای سرزنش افراد و تحریک کردن بیاییم خودمان هم در جشن هایشان شریک باشیم.

این ها غریبه نیستند، همان بچه های خودتان هستند که در این مدت پرورش داده یودید.

گاهی برخی حرکات و تصمیمات و سیاست های غلط خودمان باعث می شود که آب به آسیاب دشمن میریزیم.

کوروش پدر تاریخ ایران است که باید جایگاه اش در تاریخ و تقویم و اندیشه ما بازسازی و مرمت بشود.