حقایقی از قران پای منبر حجه الاسلام حدائق(۲)

  

امروز دیر رسیدم و نتونستم از ابتدای بحث حجة الاسلام حدائق در مسجد محل حضور داشته باشم. وسطهای بحثش بود که به ایشان نامه دادند تا سخنرانی اش را به خاطر مراسمی که قرار بود برای شهدا در جای دیگری برگزار شود سریعتر به اتمام برساند. من از آنجایی متوجه شدم که ایشان در ارتباط با سیر و سلوک یک مومن از ابتدا تا مرحله یقین صحبت می کردند. مصداقهای صحبت ایشان در باره برخورد آیة الله تبریزی برای مرگ فرزندشان بود. ایشان گفته بودند که حضرت آقا در یک مجلس جشنی که برای امام زمان برگزار می شد شرکت داشتند. وسطهای مجلس به ایشان خبر رسید که فرزند جوانش از دنیا رفت. ایشان پس از شنیدن خبر فوت فرزندش مجلس را به هم نزد. صبر کرد تا مجلس به اتمام رسید. میهمانان یکایک خداحافظی و مجلس را ترک کردند. چند نفری از نزدیکانش را در آخر مجلس گفته بود تا با آنها صحبت کند. وقتی آن چند نفر نشستند به آنها گفته بود: امروز هدیه ای را که خدا به امانت به من واگزار کرده بود از من گرفت. من از اینکه به سلامت این امانت را به صاحبش تحویل داده ام احساس راحتی می کنم.مدعوین از ایشان پرسیدند که چه امانتی بود؟ ایشان در جواب گفته بودند: پسرم  

بعضی ها وقتی گرفتاری برایشان بوجود می آید خدا را فراموش می کنند. یک نفر فرزند 5 ساله اش را هنگام عمل جراحی از دست داده بود. پس از خبر مرگ فرزند از بیمارستان به منزل بر نگشت. یک راست به منزل بستگانش رفت. تمامی وسایل فرزندش را فروخته بودند. غیابی منزلش را هم فروخته و در جای دیگری منزلی خریداری کرده بودند. دوست نداشتند بعد از مرگ فرزندشان در آن خانه زندگی کنند. می گفتند که هر جای خانه را می بینیم به یاد فرزندمان می افتیم.  

فرزند حضرت امام خمینی(ره) حاج مصطفی وقتی به شهادت می رسند، در صحن امیر المومنین(ع) حضرت آقای خویی برایشان نماز می خوانند. وقتی به خاک سپرده شد . حضاری که برای تشییع آمده بودند سر سلامتی داده و رفتند. حضرت امام خمینی از در دیگر صحن به کلاس درسش می رود و کلاس را برای یک روز هم ترک نمی کند. بعد از انقلاب جناب کوثری قرار شد در مجلسی که حضرت امام حضور داشت، روضه بخواند. به ایشان گفتند که یک روضه ای برای حاج مصطفی بخواند تا امام گریه کند و تسلی خاطری برایشان باشد. تا آن زمان حضرت امام برای حاج مصطفی گریه نکرده بودند. مرحوم کوثری می گفت که هر چه از حاج مصطفی گفتم به غیر از حضرت امام همه گریه می کردند. حضرت امام مثل یک کوه نشسته بودند. در انتهای روضه سلامی به حضرت سید الشهدا (ع) دادم. دیدم شانه های حضرت امام به شدت می لرزد. شهادت حاج مصطفی نقطه عطفی در انقلاب بود. اوج انقلاب از سال 56 با شهادت ایشان بود. حضرت امام گفته بودند که شهادت مصطفی از عطیه پنهان الهی بود. اینها یعنی برخورد عارفانه با قضایای اینچنینی، یعنی به معرفت الهی رسیدن است. حق الیقین به مراتب بالاتر از اینهاست. یعنی امیر مومنان علی (ع) .... حضرت زینب در روز عاشورا می گوید این هدیه الهی است.