ما رای می دهیم. رای دادن ما نشان از آن دارد که به کشورمان، آینده و امیدها و آرزوهایمان ایمان داریم. رای دادن باید اصولی، منطقی، عقلانی و با درایت باشد. رای دادن بیخودی و بدون شناخت و همچنین رای ندادن چهار سال ما را به عقب می راند. در رای دادن ابتدا باید شناخت کافی داشته باشیم. این شناخت می تواند از طریق مطالعه و تحقیق انجام شود. اگر از این راه امکان نداشت می توانیم از دوستان مورد اعتماد و اعتقاد خودمان بپرسیم. به نظر من در انتخابات باید روی چند گزینه بیشتر تامل کنیم.
1 - به افرادی رای بدهیم که کیسه برای انتخاب شدن ندوخته باشند.
2 - به کسانی که به آب و آتش می زنند تا رای جمع کنند رای ندهیم.
3 - به کسانی که پلو می دهند تا رای جمع کنند رای ندهیم. سفره ی این افراد شبهه ناک است و شاید مال حرامی در آن وجود داشته باشد که به ریشه ی ما ضربه می زند.
4 - به کسانی که یک بار این افتخار را داشتند و توسط همین مردم انتخاب شدند و هیچ غلطی نکردند رای ندهیم.
5 - افرادی که قبلاً نماینده مجلس بودند نیاز نیست دوباره نماینده ی مجلس بشوند چرا که در طول خدمتشان یا صادقانه کار کردند که کاری از دستشان برنمی آمد و یا کاری از دستشان برنمی آمد که در هر دو صورت به درد نمایندگی مجدد نمی خورند. آنها هر چه در چنته داشتند رو کردند و اگر دوباره ذائقه ی نمایندگی در دهان آنان مزه کرد بدانید که برای مردم نماینده نمی شوند بلکه برای خودشان و اطرافیانشان و پر کردن جیبشان نماینده می شوند.
6 - اجازه بدهید تا نمایندگان جدیدی وارد مجلس بشوند تا شاید کاری از دست آنها برآید. اگر هم کاری از دستشان برنیامد لا اقل یک نفر هم از جمعیت 80 میلیونی طعم پولدار شدن را بچشد.
7 - همه ی افرادی که از صافی شورای نگهبان عبور کردند صلاحیت دارند و در واقع از لحاظ اعتقادی و ایمانی مشکلی ندارند، اما گاهی افرادی هم فقط صلاحیت اخلاقی دارند که به درد مجلس نمی خورند. گاهی افرادی فقط کاردان هستند که باز هم به درد مجلس نمی خورند. گاهی افرادی هر دو بال صلاحیت و کاردانی را دارند که این خوب است. ولی اگر کاندیدایی فقط یکی از دو مورد را دارا بود و فقط روی این مورد متمرکز شدیم باید به افراد کاردان و با سواد رای داد.
چرا که
دشمن دانا به از نادان دوست
دشمن دانا بلندت می کند
بر زمینت می زند نادان دوست
شیراز بزرگ است نباید افراد کوچک وارد مجلس بشوند. شیراز شهر حافظ و سعدی، شهر شاهچراغ (ع)، شهر شهیدان بزرگی همچون حضرت آیت الله دستغیب، شهر جوانان و نوجوانانی که آرزوی آینده ی متعالی دارند. شهر هنر و ادب و فرهنگ و تاریخ است. پایتخت کوروش و داریوش و آل بویه و زندیه است. در حال حاضر ما نسبت به خیلی از استان های دیگر شخصیت هایی در رده ها ی ریاست جمهوری و وزرا و غیره کم داریم. تیم فجر سپاسی و برق ما روز به روز ضعیف تر می شوند. سیل مهار شدنی نیست. بیکاری و کارتن خوابی و اعتیاد و مواد مخدر بیداد می کند. دزدی و سرقت تا حدودی با اعصاب مردم بازی می کند. شهرداری ها کارشان درست نیست و به راحتی خانه های مردم تخریب و خانه های غیر مجاز ساخته می شوند. یک چنین سرزمینی مردی می خواهد که مغزش از کوروش بزرگ تر، اراده اش از داریوش قوی تر، ایمانش از دستغیب محکم تر و ساخت و سازش از کریم خان زند بیشتر باشد. مردان و زنان شیراز کم نیستند. کافیست به آنها اعتماد و اعتقاد داشته باشیم. برادر و خواهر گرامی در انتخابت بیشتر دقت کن. دوباره چهار سال ما استرس نداشته باشیم. نمایندگان شیراز و استان فارس باید در مجلس بدرخشند. باید یک گیوه یا چکمه ای به پا کنند و دائم در حرکت باشند. باید دردمند باشند. باید درد مردم را بدانند. نباید به مجلس بروند و با این آن عکس های سلفی بگیرند. نمایندگان شیراز و استان فارس باید هر شب صفحه اول نشریات باشند. در صحن علنی مجلس، در کمیسون ها، در استانداری محل، در فرمانداری محل حضور چشمگیری داشته باشند. نمایندگان شیراز باید در مجلس به کرسی های بالا راه پیدا کنند. چرا جزء هیئت رئیسه نباشند، چرا به ریاست مجلس نرسند. و هزاران چرای دیگر !!!