جسارت سران فتنه و سستی دستگاه قضایی

از قدیم می گفتند گربه را دم حجله باید کشت، یا می گفتند دندانی که درد می کند باید کشید، یا می گفتند شل بدی سفت می خوری زمین، یا  از تو به یک اشاره از ما به سر دویدن و غیره و غیره و غیره همه ضرب المثلهایی آبداری بودند که ازکنار هر کدام رد می شدیم یک چند لحظه ای تفکّر می کردیم. روزهای اول حساب انقلاب و انقلابی از غیر انقلاب و غیرانقلابی جدا بود. در واقع هیچکس با انقلاب شوخی نداشته و به خاطر پسرخاله بودن با انقلاب امتیازی برترنداشتند. همه در برابر قانون مساوی بودند. تنها آیت الله منتظری و یکی دو نفر دیگر بودند که از محاکمه در امان و به دور از سیاست و در واقع زندانی منزل خود شدند. مجاهدین خلق هم تا زمانی که به منافقین تبدیل نشده بودند وضع به همین منوال بود. یعنی می توانستند حتی در رادیو و تلوزیون به بحث و گفتگو پرداخته و از مکتب خودشان دفاع کنند.اما زمانی که به نصایح پدرانه حضرت امام گوش نداده و سلاحشان را بر زمین نگذاشته بودند و شروع به ترور و ایجاد وحشت نمودند حسابشان دیگر از انقلاب جدا و با آنها به شدت برخورد شده بود.  فتنه های اخیر از ابتدای کار خاتمی بوجود آمده وکوی دانشگاه تهران شاهد بر این قضیه است.توهین بی در و پیکر به رهبری از زمان جناب خاتمی بوجود آمد. توهین به بسیج از زمان جناب خاتمی شکل گرفت. توهین به ارزشهای اسلامی هم... از آن روز تا به حال ما بیشتر شعار دادیم و کمتر عمل کردیم. اگرقراربود با اینگونه مسائل شل و سفت برخورد و در واقع زیر سیبیلی رد کنیم دیگر این همه استرس و کشاندن مردم به صحنه نیاز نبود. اگر پای مردم به میان کشیده و در واقع با آنها هم اندیشی و یا به گونه ای سیاهی لشکر را به خود گرفته اند باید با قاطعیت هر چه تمامتر برخورد کرد. 

 

 شعار مردم در راهپیمایی ها "مرگ" بود و هیچگاه از این کلمه مقدس فاصله نگرفتند. در واقع هیچ چیز جز مرگ نمی تواند تسلای دل راهپیمایان باشد. چرا که این در شعار دیروز هم به صراحت اعلام شد. مجری شعار برای سه تن مرگ و برای یکی از خواص بصیرت را پیشنهاد می کرد که مردم می گفتند تنها مرگ است که به ما تسلی می دهد.مردم این جمله را با شعار به جناب آقای باهنر نماینده محترم مجلس که به عنوان میهمان راهپیمایی شیراز حضور داشت به صراحت اعلام کردند. 

  

"و قاتلو هم حتی لا تکون فتنه"جواب خون با خون داده می شود. شهادت مرگ با عزت است .در مقابل دار مجازات و مرگ بی غزت برای خودکامگان و سرسپردگان به اجانب و وطن فروشان است. کسانی که ژاله صانع و دیگر انی که در این میدان پا گذاشته و به شهادت رساندند باید در مقابل دیوان عدالت جوابگو و به مجازات برسند. 

 امروزه که دستگاههای اطلاعاتی ما می توانند رهبر جندالله را از عرش به فرش و در جا اعدام کنند پس چگونه دستگاه قضایی با این قضایا به راحتی کنار می آیند. 

 

 دیروز علارقم شعارهایی که بیشترین آن مرگ برای سران فتنه بود، جناب آیت الله جنتی در خطبه های نماز جمعه فرمودند: باید ارتباط آنها را با مردم قطع کرد. باید اینترنت و تلفن آنها را قطع کرد. باید آنها را در خانه زندانی کرد. جالب است که اشغالگران می توانند فقط و فقط در خانه هایشان زندانی شوند. پس دیگر نیازی به مردم نیست که همواره آنها را به خیابانها بکشانیم. نمی دانم چرا دستگاه قضایی با این قضیه به شدت برخورد نمی کند. شاید کاسه ای زیر نیم کاسه باشد. شاید حق با آنها باشد. شاید منتظرند تا آنها هم خارج نشین شده و از دور دست و پنجه نشان دهند. شاید شیله پیله ای باشد و ما خبر نداشته باشیم. شاید در خفا با رایزنی کنار آمده و تقسیم قدرت کنند. شاید منتظر فرجی هستند. فرق ما با صفین در این است که امام تا یک قدمی پیروزی پیش رفته و مردم قرآنها را به سر گرفته و امام را از پیشروی بازداشته بودند. اما امروز مردم با تمام قوا به پیش آمده و این سران قضایی ما هستند که با قاطعیت برخورد نمی کنند.اگر حکم از قبل مشخص است پس چرا به آب و آتش بزنیم. همین ضعف برخورد قاطع با سران فتنه بود که کار به اینجا رسید.امروز هم تمام نشده و فردا هم در پیش و نزدیک است. اگر امروز سفت نگیریم فردا سخت به زمین می خوریم. چرا که آینها با دستگاههای ارتباطی که دارند اعلام کردند دوباره روز یکشنبه به خیابانها بیایند. شاید فردا دیگر هدف سطل آشغال نباشد. ما امروزه در دفاع از ولایت و حفظ جمهوری اسلامی نه شک داریم و نه شبهه ای در ما وجود دارد. با تمام قوا ایستاده ایم. اگر کسانی که مسوول برخورد با این مجرمان هستند نمی توانند برخورد قاطع کنند جایشان را هر چه سریعتر به دیگری بسپارند.