کاندید مجدد و چند باره نشان از عطش خدمت یا تشنگی قدرت است!

برخی از افراد عادت دارند که اگر صدبار هم رای نیاورند باز کاندید بشوند. من از طرف آن ها شرمسار می شوم، نمی دانم آن ها چطور باز در صف انتظار می ایستند. اگر مردم می خواستند همان بار اول یا دوم رای می دادند. شاید در فکر این باشند که رای مردم تغییر جهت خواهد داد. البته این امر در کشور ما بی سابقه نیست. روزگاری در میادین تهران شعار درود بر مصدق می دادند و عصر همان روز افرادی شعار مرگ را یدک می کشیدند.

برخی از افراد هم عادت دارند دو باره و یا چند باره کاندید بشوند؛ انگاری همان پست و مقام میراث خانوادگی ایشان و یا چنان در عطش خدمت می سوزند که نبایستی دیگران از این فیض عظمی بهره مند بشوند. برای مثال اگر ترقیات پیشرفته و سرعت عملی در تهران مشاهده می شود، همه آن از مدیریت بی عیب و نقص مدیران کلان شهری مثل تهران نیست و نخواهد بود؛ چرا که بودجه های هنگفتی که در تهران مصرف می شود، اگر به هر کور و کچل هم بدهند می تواند آن همه ولخرجی ها را انجام بدهد. اگر راست می گویند بیایند مدیر یکی از شهرهای کوچکتر از تهران بشوند و خودشان را برای مدیریت شهری محک بزنند. مثلاً انتقال گاز به رودبارقصران در جوار پایتخت به بیش از ده سال به طول انجامید و تازه شاهد برافروختن شعله آن در میدان فشم شدیم، و یا بین الحرمین شیراز و یا باغات قصرالدشت یکی از برنامه های دراز مدتی است که هنوز به اتمام نرسیده است. یادش بخیر یکی از اعضای شورای محلی در ابتدای انقلاب در جلسه ای به اعضای دیگر می گفت: اصلاً اگر خدمت است بگذارید دیگران هم پا به عرصه ظهور گذاشته و خودشان را نشان بدهند و خدمت کنند، و اگر دزدی، رشوه، قدرت و ... هم هست بگذار دیگران هم از این فیض ناصواب بهره ببرند.