سر به آستانت نهادیم تا بدانی سر به آستانیم ماهنوز

به یاد شهید محسن حججی

راهش جاودان

سر به آستانت نهادیم تا بدانی سر به آستانیم ماهنوز

سر به کویت داده ایم تا بدانی سر به داریم ما هنوز

آقای علی لاریجانی می گوید: نمی توان از این وزرا انتظار انقلاب اقتصادی داشت!

نمی دانم چرا دکتر علی لاریجانی اینگونه تفسیر می کند و شاید راهی باز می کند که همه ی وزرا بدون هیچگونه پرسش و پاسخی به وزارت دعوت بشوند. اینکه این وزرا (منظور وزرای انتخابی دولت دوازدهم) نمی توانند انقلابی در اقتصاد کشور ایجاد بکنند یک حرف چرند و تفسیر و پیش بینی غلطی است که برای آینده مدیرتی کشور خطرناک است. ما برای انتخابات  به ویژه ریاست جمهوری کلی سرمایه مادی و معنوی هزینه می کنیم تا با انتخابی اصلح کشور را در همه ی زمینه ها به پیش ببریم.  به فرموده  امام راحل، مجلس در راس امور است. این مجلس است که می تواند با تحقیق و سوال و ابزارهای قانونی دیگری که دارد، نگذارد وزرای نامطمئن و راکد به صندلی وزارت خانه راه پیدا کنند. این کشور احتیاج به یک انقلاب اقتصادی دارد. انقلابی که بتواند مشکلات بیکاری، اشتغال، بی خانمانی، فقر و بدبختی را در جامعه ریشه کن کند. مدیرانی که خود با رشوه و پارتی و دور زدن قانون و چپاول در بیت المال و نشستن در منازلی که بویی از فقر و بدبختی در آن دیده نمی شود، نمی توانند ریشه فقر و بیکاری را از بین ببرند. چگونه ادعا می کنیم که ریشه بیسوادی را در جامعه ریشه کن کردیم، در اقتصاد هم می توان انقلابی عمل کرد. انقلابی عمل کردن، مرد عمل و انقلابی می خواهد. مردی که مرید حزبش نباشد و به فکر مردم باشد. مردی که دستانش به کجی و غارت بیت المال آلوده نباشد. مردی که فکر و علم اقتصادی داشته باشد. این اقتصاد در همه زمینه ها جاری و ساری باشد. در علوم پزشکی، در علوم نظامی، در علوم انسانی، و به ویژه در علوم اقتصادی باید وزیری مدیر و مدبر داشته باشیم.
غیر از اقتصاد که کمر هر آدم متدین و راست اندیش را شکسته است، فقر فرهنگی هم چالشی بزرگ است که ما را از انقلاب 57 دور کرده است. نمی دانم علما چطور ساکت نشسته اند و هیچ نمی گویند. در زمان رژیم پهلوی اگر یک مورد ناسازگاری با اسلام عزیز در جامعه پیدا می شد، زمین را به آسمان گره می زدند و با حبس و تبعید خودشان را درگیر می کردند تا مثلا فلان قانون ناصوابی وارد مجلس نشود و به تصویب نرسد، چگونه اوضاع بد فرهنگی را امروزه تامل و تحمل می کنند. امروزه بدحجابی بیداد می کند. همین روزها هست که شاهد بی حجابی و بی عفتی لخت و عور زنان در جامعه باشیم. چه کسانی از این اوضاع سود می برند؟ نمی دانم این جمله به درد امروز جامعه ما می خورد که: «به اول زمانه ، خلق خفته بودند و علما بیدار؛ امروز علما خفته اند و خلق مرده ؛ سخن خفته ، مرده را چه سود دارد؛ اما این ، آن روزگار است که رای خلایق تباه شده است و مردم هم بدنیت گشته اند. تا بیم و سیاست سلطان و پادشاه نباشد، خلق بر طاعت و صلاح نباشند.»

برگزاری جشنواره بستنی شهرک سعدی شیراز

دیروز عصر اولین جشنواره بستنی سعدی شیراز در مکان رختشویخانه سعدی برگزار شد. هدف از  این جشنواره که به همت ستاد برگزاری جشنواره های شهرک سعدی برگزار شد، معرفی بستنی ناب شهرک سعدی بود. یکی از تولیدات مردم این دیار که از دیرباز با ذائقه شیرازی ها و گردشگران داخلی و خارجی آشنا بوده و هست. در واقع بستنی سعدی و فالوده شیرازی در ایران اسلامی منحصر به فرد می باشد.
     - اولین فردی که در شهرک سعدی اقدام به تولید و فروش فالوده کرد، آقای فرهاد کشکولی بود. مغازه ایشان در شرق آرامگاه سعدی بود که امروزه جزء محوطه آرامگاه شده است. از این مجموعه آقایان: رضاقلی فهندژ و سید عوض نوری راه ایشان را ادامه داده بودند.
     - بعد از آن حاج غلام احمدی مبادرت به ایجاد مغازه بستنی می نماید که در ادامه: آقایان: علی اصغر نقیب زاده و پسرانِ زنده یاد احمدی تا به امروز این مغازه ها را اداره می کنند.
     - سومین و پر تحرک ترین مغازه ها مربوط به حاج حمید سلیمی می باشد که تندیس ها، لوح های تقدیر و هدایای مربوط به برترین های شیراز، نشان از آن دارد که جناب سلیمی بستنی اش را همچنان زنده و پایدار به رخ طالبانش می کشد.
     - آقایان حاج علی فعلی، حاج علی بی غم، حاج کرامت فهندژ و حاج کیمیا شناس (بندی سعدی) از تولید کنندگان بستنی سعدی هستند که  طعم خوش بستنی سعدی جلوی آرامگاه را به گردشگران داخلی و خارجی عرضه می کنند.
     دست همه این عزیزان درد نکند.

برگزاری جشنواره غذای سنتی در شهرک سعدی شیراز

امروز مردم شهرک سعدی شیراز شاهد جشنواره غذاهای سنتی در مکان رختشویخانه مقابل آرامگاه سعدی بودند. به همت جمعی از دلسوزان در قالب ستاد برگزاری جشنواره  غذاهای سنتی از جمله: سرکار خانم دستیاری، سرکار خانم فهندژ، حاج عبدالصمد فهندژ، دکتر هاشمی، حاج حسن فهندژ، حاج بهنام شجاعی به اتفاق بسیج خواهران پایگاه شهید عرشی، مراسم جشنواره غذاهای سنتی در محل رختشویخانه برگزار گردید. در این جشنواره خیل زیادی از بانوان شرکت داشتند و برنامه های متنوعی هم که بیشتر در حال و هوای غذاهای سنتی بود اجرا شد. جمعی از بانوان محلی انواع غذاهای محلی شهرک سعدی را سرو کرده بودند. از جمله: دو پیازه آلو، آش دوغ، کلم پلو، حلیم بادمجان، کوفته قلقلی، دمپخت، خورشت قیمه، شکرپلو و غیره را از قبل آماده کرده بودند که به عنوان دکور روی میزها چیده شده بود.

هدف از اینگونه جشنواره های غذایی، شناساندن غذاهای سالم و سنتی به جامعه است که مطمئن هستیم این غذاها بهتر و بیشتر می تواند در سلامت روحی و روانی و جسمی ما نقش ارزنده ای داشته باشد.

در باره غذاها روی یه محور می توان صحبت کرد:

- تاریخچه پخت و پز در ایران

- نظر اسلام و قرآن در باره غذا

- مزاج شناسی

- انواع غذاها و چاشنی های سالم و طبیعی

تاریخچه: در افسانه ها آمده است، اولین پحت و پزها در زمان پادشاهی ضحاک در ایران شروع شده است و قبل از آن دیوها هم از مهارت آشپزی آگاهی داشتند. در زبان پهلوی در باره غذاها صحبت شده است به ویژه در داستان خسرو و ریدگ از انواع خورشت ها و غذاها نام برده شده است. در زمان خلفای عباسی به لحاظ این که ایرانیان در دربار نفوذ داشتند خیلی از غذاهای ایرانی در کتاب های عربی نام برده شده است و همچنین تاثیر بر کشورهای جنوبی ما گذاشته و از این غذاها استفاده می کنند. در زمان شاه اسماعیل اول اولین کتاب مستقل آشپزی تالیف شده است. در زمان قاجاریه نیسبت به غذا اهمیت می دادند تا جایی که کباب کوبیده در زمان ناصرالدین شاه تهیه و شاه از این کباب لذت می برد. ناصرالدین شاه 87 زن داشت که تنها 4 نفر آن ها عقدی بودند و مابقی صیغه ای بودند. روزهای جمعه که قصر رفتن به شاه عبدالعظیم (ع) می کرد تمامی خدمه ها و نوکرها از روز پنجشنبه به شاه عبدالعظیم (ع) می رفتند و تا ظهر جمعه حدود 1000 کباب درست می کردند تا خانواده بزرگ شاهی استفاده بکنند. ناصرالدین شاه وقتی به فرنگ می رود برایش یک تکه نان گرد شده می آورند که داخل آن تکه گوشت سردی بود. از آن زمان ساندویچ هم باب می شود. در زمان پهلوی که رابطه با اروپاییها و آمریکایی ها بهبود می یابد، واردات غذاها و آشپزی های خارجی هم به ایران زیاد می شود. امروزه کوچه پس کوچه های شهر و روستاهای هم پر شده از بیرون برها، فست فودها و غذاهایی که با ذائقه ایرانی سازگار نبوده و به سختی و گاهاً با سرعت در سفره ها جایگزین غذاهای بومی و سنتی و اصیل ایرانی می شود. فست فودها و غذاهای آماده که بیشتر آنها شیمیایی و با نگهدارنده ها ترکیب شده اند می توانند سلامتی جامعه را تهدید کنند. جشنواره های غذاهای سنتی می تواند تا حدودی به خانواده های ما یادآوری بکند که می توانیم از غذاهای اصیل و سنتی و سالم خودمان استفاده کنیم.

نظر اسلام و قرآن در باره غذا:

در قرآن بیش از 300 آیه در باره غذا داریم. یکی از کوچکترین آیات عبارت است از: فلینظر الانسان علی طعامه. یعنی انسان نگاه می کند به غذایی که می خورد. این نگاه کردن نگاه ساده نیست، بلکه نگاهی عمیق و با دقت است. در اسلام غذاها به دو بخش: حرام و حلال تقسیم شده است. حرام به دو بخش تقسیم می شوند: 1 – غذاهایی که اسلام آن ها را عرام کرده است. مانند: گوشت خوک 2 – غذاهایی که ذاتاً حرام نیستند، بلکه راه تهیه آن مشروع نیست. مانند: کسی که از راه حرام و دزدی غذایی تهیه بکند. در آیات قرآن هر کجا در باره غذا صحبت می شود طیب و حلال هم در ادامه خواهد داشت. یعنی هم علال باشد و هم پاک. حضرت علی (ع) می فرماید: معده منبع همه امراض است و پرهیز یرمنشاء سلامتی هاست. یعنی نباید انسان هر چیزی را بخورد.

مزاج ها و طب سنتی:

یک نفر هندی از امام جعفر صادق (ع) پرسید: نظر شما در باره طب چیست؟ امام جواب داد: ما سردی را با گرمی، گرمی را با سردی، تری را با خشکی و خشکی را با تری درمان می کنیم. امام (ع) تمام علم طب را در این جمله بیان کرد. انسان ها باید مزاج ها را بشناسند. طبق مزاج ها غذاهای خودشان را صرف کنند. مزاج ها 4 نوعند: سرد و تر، گرم و تر، سرد و خشک، سرد و تر که به بلغم، صفرا، سودا و دم معروف هستند. نوع غذاهایی که مصرف می شود باید با مزاج ما سازگاری داشته باشد.

غیر از غذاهای محلی، انواع نوشیدنی ها و چاشنی هایی هم وجود دارند که می توانند کاملاً طبیعی باشند.این چاشنی ها ضمن این که هیچگونه ضرری ندارند، برای بدن و تامین نیازهای روزانه هر انسانی مفید هستند. از جمله:
دوغ:  بهترین نوشیدنی است که می تواند جای نوشابه های قندی و گازدار را در سفره های ما پر کند.
آبلیمو: می نواند بهترین چاشنی غذایی باشد. شربت آبلیمو هم می توان تهیه کرد. البته توصیه می شود که در فصل لیمو آبلیموهای طبیعی تهیه کرد.

آبغوره: هم می تواند همانند آبلیمو تهیه بشود.

سرکه: خانواده ها به راحتی می توانند سرکه تهیه کنند و یا از جاهای مطمئن خریداری کنند.