شهدای میگون

شهدای میگون

تجربه دیروز. استفاده امروز . و امید به آینده
شهدای میگون

شهدای میگون

تجربه دیروز. استفاده امروز . و امید به آینده


برای فرزندانم

دوسِّت دارمَه اَندی

وِینِه دونی چَندی

سَرجَم همِه دِنیا

بوئَن اینِه تِنی

***

دوسِّت دارمَه دیئَر

وَختی گُنی پیئَر

دِلمی دِلِه شورَه

دِشمِن تی چُش کورَه

***

خِدا کُنِه روزی

مِن بَوینَم تِنی

حجله عاروسی

عَزیزِ بوئَم بیِه

ساز بَزِنِه و بیِه

خوشی هاکُنم و شادی

سما هاکُنَم و شادی

همه بوئَن مَردَک

خُل بَوِیَه اَدی

***

دِلَم خانِه روزی

بوئَم کی رِ وِینِت

کی رِ دِلِت خانَه

بی اِی مِنَه بویی

فِلانی رِ وِیمَه

کافیِه تِ بویی

گُفتی تِنِر زَمی

دَوَت کُمی یِه شو

همه فامیلونَه

گَت پیئَر و مارَ

دایی کِه دَنیئَه

زَندایی رِ گُمی

عَمو وعَمِه زا

خالَه و دایی زا

کَدخِدا رِ گُمی

آخون دیرِ بَرمی

جَم بومی و شومی

تِنِر خاسِگاری

یِه حَلقَه ای بَرمی

نوشون دَرِنگِمی

تِلارسَری باغَ

جاهاز چی سَر نیمی

سَرچونی سَر نینَن

خِیلی دِلچون بِخواد

کَشِه گیرَن تِرَ

تِرِ کُنَن زوما

***

غُصِّه نَخور وَچَه

خُنَه دی کِه دارنی

کارِ سَر دی دَری

پیئَر کِه نَمِردَه

چِه غُصَه ای دارنی

سَرنِه باغَ روشمی

عَروسیتِ گیرمی

***

تَلی و گُهُنَه

کُندَه و اَلوارَ

جَم کُمی و اورمی

یِه کُلگایی زَمی

سُفرِه بِنِنگِمی

همِه یِ میگونَ

دَوَت کُمی یِه شو

عَروسیتَ گیرمی

***

حَمومی رِ گُمی

قُرُق کُمی یِه چاشت

زوما بِرارونَ

گُمی بیئَن حَموم

لُنگ و قَدیفَه رَ

تاس باقچَه دی اورمی

روزِ حِنا بَندون

هَمَه رِ شاد کُمی

همه بیئَن مِجلِس

گُل بَریجَن سَرتَه

8/2/1397

یادی از شهدا در روز تجلیل از شهدا

شهدای میگون



کجایید ای شهیدان خدایی بلا جویان دشت کربلایی
22 اسفند سالروز تجلیل از شهدا در تقویم کشور است. چگونه می توان از شهید تجلیل کرد، کسی که در اوج جوانی با تمام داشته هایش، مالش، فرزندش راهی جبهه می شود و از عزیز ترین هایش که اول از همه جان شیرینش است می گذرد. جانش را در کف اخلاص گرفته و خون پاکش را بر خاک وطن ریخته و خود آسمانی می شود. مصداق آیه ی "شهدا عند ربهم یرزقون" می شوند و در قهقهه ی مستانه شان سرود رهایی می سرایند و خود از هرچه رنگ تعلق و خاک و زمین دارد جدا می شود. به سوی معبود پر می کشد. خدا خود خون بهایش می شود و در زمین خاکی تنها چند لاله از خون سرخش می روید و روح او چون کبوتری سپید در بارگاه امن الهی آرام می گیرد و عرش ملکوت جایگاهش می شود و فرشتگان صف در صف به او خوشامد بهشت برین می گویند.
یادتان برای همیشه گرامی باد
شهدای شهرک سعدی شیراز