گشت وگذاری پیرامون نمازو مساجد میگون

گشت وگذاری پیرامون نمازو مساجد میگون  

ان الصلوه تنهی عن الفحشاء والمنکر (عنکبوت 45) 

مقام معظم رهبری در تاریخ 16/7 /60 فرمودند: الذین ان مکنا هم فی الارض اقامو الصلوه و اتوالزکوه و امرو بالمعروف و نهو عن المنکر...اقامه نماز فقط این نیست که صالحان خود نماز بگذارند، این چیزی نیست که برای تشکیل حکومت الهی متوقف باشد، بلکه باید این ستون دین در جامعه به پا داشته شود و همه کس با رازها و اشاره های آن آشنا و از برکات آن برخوردار گردد.درخشش معنویت و صفای ذکر الهی همه آفاق جامعه را روشن و مصفا کند و تن و جان هم به نماز بشتابند و در پناه آن طمانینه و استحکام یابند... حقیقت آن است که در کار معرفی نماز کوتاهی های زیادی شده است، و نتیجه آن که نماز هنوز جایگاه شایسته خود را ، حتی در نظام اسلامی ما ، به دست نیاورده است. این مسوولیت سنگین به دوش دانشوران و آشنایان به معارف اسلامی است که نماز را به همه بخصوص نسل جوان بهتر بشناسانند. از کودک دبستانی تا پژوهشگر دوره های عالی، هر یک به فراخور ذهن و معرفت خود، می توانند در راه شناختن نماز و رازهای آن قدم هایی بردارند، و با ناشناخنه هایی آشنا شوند.حتی عرفای بزرگ نیز برای سالکان وادی معرفت اسرارالصلاه نوشته و آموخته اند.یعنی اعماق این اقیانوس همچنان ناشناخته و پیمودنی است.   

واسلام علیکم سید علی خامنه ای 16/7/60

نماز در لغت به معنای اظهار بندگی و اطاعت، سجود بردن، خدمتگزاری، فرمان بری و اطاعت آمده است، و به مفهوم اسلامی عبادت،                                                       

islamic concept of worship

Worship, according to islam, is a means for the purification of man's soul and his practicullife.

Worship had been an indispensable part of all religions' since the beginning of history.

عبادت از نظر اسلام وسیله ای برای پاکسازی روح و زندگی عملی و دنیوی انسان است. از آغاز تاریخ عبادت یک قسمت ضروری و واجب تمام ادیان بوده است. به هر حال آن(عبادت) در عمل و شکل در هر دین تفاوت دارد و در قاعده و قانون مختلف انجام می گیرد...

قبل از حضرت محمد(ص) در آئین حضرت عیسی(ع) هم نماز بوده است. و قرآن کریم از زبان او نقل می کند که خداوند مرا به نماز سفارش کرده است. و او صانی با الصلاه (مریم 30) و قبل از او موسی کلیم الله (ع) بوده که خداوند به او خطاب می کند: اقم الصلاه لذکری (طه 14) و قبل از موسی پدر زن او حضرت شعیب بوده است که نماز بر پا داشته است: یا شعیب اصلاتک تا مرک(هود 87) و قبل از همه ی آنها ابراهیم خلیل (ع)  بوده که از خداوند برای خود و ذریه اش توفیق اقامه ی نماز را خواسته است. رب اجعلنی مقیم الصلوه و من ذریتی(ابراهیم 40) و این لقمان حکیم است که به فرزندش می گوید: یا بنی اقم الصلوه و امر با المعروف و انه عن المنکر(لقمان 17) پسر من نماز را به پا دار و امر به معروف و نهی از منکر کن. جالب آن است که معمولا در کنار نماز سفارش به زکات می شود ولی از آنجا که نوجوان معمولا پول ندارد در این آیه در کنار نماز به جای زکات و مالیات به امر معروف و نهی از منکر سفارش شده است. 

نماز بهترین عمل، برنامه ی انبیا، ستون دین، شستشو دهنده ی جان، معراج عارفان و در یک جمله "رمز وصول به مقصد اعلای انسانیت" است. در اسلام هیچ چیز به اندازه ی نماز مورد توصیه و تاکید قرار نگرفته است. امام صادق (ع) فرمود: من پس از شناخت اصل دین هیچ عملی را با ارزش تر از نماز نمی دانم. بنیان گزار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی (ره) در وصیت نامه ی اخلاقی خود به فرزندش پس از بر حذر داشتن از انکار مقام اهل معرفت، و توصیه به اجتناب از خود خواهی و خودبینی و تاکید بر مجاهده ی با نفس درباره ی راه رسیدن به مقصد اعلای انسانیت چنین می نویسد: پسرم...نماز، این معراج عارفان و سفر عاشقان راه وصول به این مقصد است، و اگر توفیق یابی و یابیم به تحقیق یک رکعت آن و مشاهده ی انوار مکنون در آن و اسرار مرموز آن، ولو به قدر طاقت خویش شمه ای از مقصد و مقصود اولیای خدا را استشهام نمودیم، و دورنمایی از صلاه معراج سید انبیا و عرفا علیه و علیهم و علی آله الصلوه و السلام را مشاهده کرده ایم، که خداوند منان ما و شما را به این نعمت بزرگ منت نهد.

یکی از مهمترین رازهای نماز که در قران کریم به آن تصریح شده، پیشگیری از مفاسد اجتماعی است."اقم الصلاه، ان الصلاه تنهی عن الفحشاء و المنکر(عنکبوت45). اگر نماز فلسفه ای جز جلوگیری از فساد نداشت، تنها همین یک راز برای اثبات بهترین عمل بودن آن کافی بود. این اعتقاد ایجاب می کند، کشوری که قانون اساسی آن قرآن است باید بیشترین بودجه ی فرهنگی خود را به طرح اقامه ی نماز اختصاص دهد. نماز، آثار عمیق و گسترده ای در زندگی فردی و اجتماعی انسان دارد. از این رو روز قیامت که وی برای رسیدگی به پرونده ی اعمالش در محضر حق تعالی مورد بازجویی قرار می گیرد، ابتدا درباره ی نماز از او سوال می کند.

پیامبر اسلام (ص) در این باره چنین فرمود: نماز ستون دین بوده و نخستین عملی است که در قیامت مورد بررسی قرار می گیرد، اگر درست انجام گرفته باشد، سایر اعمال نیز بررسی خواهد شد، و اگر درست انجام نشده باشد، سایر اعمال بدون بررسی رد خواهد شد.

منابع:

جشن تکلیف- تالیف محمدی ری شهری

سازمان مطالعه و برنامه ریزی دانشگاهی- English

درباره ی نماز- تالیف سید هاشم رسولی محلاتی

آشنایی با نماز- تالیف محسن قرائتی

یکصد و چهار نکته درباره ی نماز- تالیف محسن قرائتی. 

مذهب در میگون

     اکثریت قریب به اتّفاق میگونی­ها مسلمان و شیعه بوده و هستند. تعداد دو سه خانوار از زرتشتی‌ها در میگون زندگی می­کنند که اصالتاً میگونی نیستند. تعداد محدودی از اهل تسنّن هم در میگون به طور موقت زندگی می­کنند که بیشتر آنها کارگران کُرد و یا افغانی­های مقیم میگون هستند. میگونی‌ها به دین اسلام تعصّب خاصی دارند و به اهلبیت (ع) و به خصوص سیدالشهدا (ع) دلبستگی ویژه­ای دارند. تعداد یک مسجد جامع و دو مسجد بزرگ و تعداد زیادی مساجد کوچک و هم چنین یک حسینیه­ی بزرگ و منحصر به فرد، نشان از علاقه­ی مردم محل نسبت به مذهب است. امامزاده­ای در محل وجود دارد که روزانه و به خصوص شب­های جمعه و در ایّام مذهبی جمعیّت زیادی را به خود جذب می­کند.

مساجد، بناها و برنامه‌های مذهبی

     مساجد: میگون دارای یک مسجد جامع در بالامحل و دو مسجد بزرگ در پایین محل و سادات محل می­باشد. علاوه بر این‌ها چهار مسجد کوچک به اندازه­ی یک اطاق 4X3در پایین محل (معروف به مسجد خاتون)، بالامحل( مسجد علی‌اصغر)، کیامحل(معروف به مسجد حاج زین‌العابدین) و سادات محل( مسجد امام رضا (ع) وجود دارد. مساجد بزرگ میگون دارای یک آبدارخانه‌ی کوچک و سرویس بهداشتی می‌باشد. هر مسجد دارای یک هیئت امنای جداگانه‌ای است که به فراخور محل و ایام الله، برنامه‌های ویژه‌ای دارند.

     مسجد جامع: مسجد جامع که با مجوز حضرت آیت‌الله گلپایگانی در اواخر سال 40 بنا گردید، بزرگ‌ترین مسجد میگون است. بنای مساجد میگون ساده و بدون هیچ گونه کار هنری است. گل‌دسته، محراب و کتیبه­های سر‌در ورودی و کاشیکاری­های اطراف محراب تنها نقش و نگارهایی هستند که تزیین شدند. مسجد جامع میگون مجهّز به یک آبدارخانه­ی کوچک و سرویس بهداشتی است. بیشتر برنامه­های کلی و عمومی در مسجد جامع برگزار می­شود.

     مسجد جامع در بالامحل قرار دارد. نمی‌دانم چه کسی زمین اولیه‌ی این بنا را وقف نمود. به نظر می‌رسد که اولین مسجد میگون بوده و هر چهار محل از آن استفاده می‌کردند. این مسجد در سه مرحله تعمیر و بازسازی شده است. در اولین بازسازی و مرمّت، حدود دهه‌ی 20 یا 30 جناب آقای مومن کیارستمی قسمتی از ملکش در سمت جنوبی مسجد را وقف مسجد نمود.

     قسمت همکف این مسجد همراه با یک انباری کوچک و یک آبدارخانه برای استفاده­ی مردانه و نیم طبقه­ای در طبقه فوقانی، همراه با یک آبدارخانه کوچک برای استفاده­ی خانم­ها در نظر گرفته شد. در اصلی مسجد دو لنگه­ای و رو به خیابان باز می­شود. یک لنگه از درب ورودی به وسیله­ی راه پله به نیم طبقه بالایی زنانه و پشت بام متّصل می­شود. درب دیگر مسجد به اندازه­ی یک پلّه ارتفاع از سطح خیابان قرار دارد که بعد از ورودی یک راهرو، به سمت در اصلی و حیاط مسجد هدایت می­شود. در گذشته خانم­ها سرویس بهداشتی نداشتند.

     در حدود سال‌های 46 تا 47 منزل و محوطه­ی پشت مسجد جامع که متعلّق به حاج حجّت کیارستمی بود خریداری و به مسجد اضافه شد. از این ملک مدّتی به عنوان منزل روحانی مسجد‌جامع استفاده می­شد. بعد از انقلاب کانون فعّالیّت انجمن اسلامی، بسیج و شورای محلّی گردید.

     در اوایل انقلاب ساختمان کلنگی این بنا تخریب شد و بنای سه طبقه­ی جدیدی احداث گردید. طبقه­ی فوقانی در اختیار روحانی مسجد، و طبقه دوم به پایگاه بسیج و طبقه همکف هم برای استفاده کتابخانه و قسمتی از آن هم برای سرویس بهداشتی خانم­ها و آقایان در نظر گرفته شد. منزل دیگری هم که متعلّق به خام کربلایی بلقیس بود، وقف خانه‌ی روحانی مسجد جامع شد. از آن مکان مدّتی برای منزل روحانی استفاده می­شد. چند سالی است که از این فضا برای مهد کودک استفاده می­شود. در آمدهای حاصل از اجاره­ی آن باید صرف مسجد جامع گردد.

     علاوه بر این ملک، ساختمان روبروی مسجد‌جامع که قبلاً در طبقه‌ی فوقانی آن به قهوه‌خانه اختصاص داشت، توسط مالک آن حاج‌زین‌العابدین سالارکیا وقف مسجد جامع میگون شد. امروزه این ملک به صورت اجاره و درآمد آن صرف مخارج مسجد می­شود.

     برخی از روحانیون و عالمان دینی که در میگون فعّالیّت داشتند:

     آقایان: ملّا‌رجبعلی حیدری‌نوری، شیخ محمد حیدری‌نوری، شیخ عبدالحسین رضایی، حجه‌الاسلام حاج‌آقا علی عنایتی، حضرت آیت‌الله روحانی(تبعید در میگون)، حجه‌الاسلام حاج‌آقا شیرازی، حجه‌الاسلام شیخ‌محمود غفّاری، حجه‌الاسلام حاج‌آقا ابراهیمی(رئیس کمیته­ی اول انقلاب)، حجه‌الاسلام حاج‌آقا مهدی رامشک (حضور پر شور در اوایل انقلاب)، حجه‌الاسلام حاج‌آقا پنج تنیان، حجه الاسلام حاج‌ سیّد‌ولی‌ا‌‌له میرمحمّدی (اصالتاً میگونی هستند)، حجه الاسلام حاج‌آقا ابوالحسنی و ... در مساجد میگون فعّالیّت داشتند. حجه الاسلام حاج حمید سالارکیا هم اصالتاً میگونی هستند، ولی در میگون فعّالیّت نداشتند.

     علاوه بر روحانیونی که نام برده شد، روحانیون دیگری هم به صورت سالانه، ماهانه و فصلی در میگون حضور داشتند که نماز جماعت، منبر و سخنرانی‌های مساجد را برپا می‌کردند. اولین روحانی که به عنوان دبیر دینی، قرآن و عربی در دبیرستان میگون فعّالیّت داشت، شخصی به نام سامعی بود. قبل از انقلاب مردم برای مساجد بزرگ میگون سه روحانی از قم می‌آوردند. عامّه‌ی مردم چون مقلّد حضرت آیت‌الله گلپایگانی بودند، قبل از ماه مبارک رمضان به دفتر آن حضرت در قم می‌رفتند و از دفتر ایشان درخواست روحانی می‌کردند. گاهی هر سه محل به اتّفاق از یک روحانی برای مسجد جامع دعوت می‌کردند و همگی در ماه مبارک رمضان در مسجد جامع حضور پیدا می‌کردند. یکی از رسوم مردم میگون هنگام ماه مبارک رمضان در این بود که بعد از خوردن افطاری و شام، برای اقامه‌ی نماز جماعت به مسجد می‌رفتند. به این صورت از ابتدای اذان تا نماز مغرب و عشا فاصله‌ای حدود دو ساعت به تاخیر می‌افتاد. با توجّه به این که نماز اول وقت بسیار تاکید شده است، نمی‌دانم چرا این‌گونه عمل می‌شد.

     برخی روحانیون با عامّه‌ی مردم ارتباط تنگاتنگی داشتند و مردم هم با آنها همراه می‌شدند. بعد از انقلاب برخی از روحانیونِ جوان ارتباط خودشان را با نوجوانان و جوانان حفظ می‌کردند و در بیشتر برنامه‌های علمی، ورزشی، هنری و تفریحی حضور مثمر ثمری داشتند. برخی از روحانیون علاوه بر اقامه‌ی نماز جماعت و سخنرانی، کلاس‌های قرآن، عربی، اصول عقاید، احکام و غیره برای نوجوانان و جوانان برپا می‌کردند. جای خالی یک حوزه‌ی علمیه در رودبارقصران احساس می‌شود.

     حضرت آیت الله سیّد محمّد صادق حسینی روحانی: معظّم له، در سال 1345 ش به دنبال سخنرانی افشاگرانه و اعتراض آمیزشان به لایحه کاپیتولاسیون و اعمال ضد دینی و ملّی دولت، دستگیر و به شهرهای: زابل، یزد و سپس میگون تبعید شدند.

      از تألیفات علمی و تألیف کتب فقهی و اصولی ایشان می­توان به موارد زیر اشاره کرد: فقه الصادق (41 جلد) * زبدة الاصول (6 جلد) * منهاج الفقاهه (6 جلد) * منهاج الصالحین (3 جلد) * مسائل المستحدثه و ده­ها جلد کتب استفتائی شرعی، اعتقادی و قضایی به زبان‌های فارسی عربی و انگلیسی.

     حضرت حجه‌الاسلام والمسلمین حاج سیّد‌ ولی‌اله میر‌محمدی: جناب حاج سیّد ‌ولی ‌اله میر‌ محمد ‌میگونی از اولین روحانیون بومی میگون است. انسانی بسیار شریف، مهربان و دوست داشتنی است. ایشان علاوه بر درس و بحث و منبر و اقامه­ی نماز به کشاورزی هم علاقه دارد. اکثر کارهای کشاورزی مربوط به باغات شخصی را خودش انجام می­دهد. بعد از انقلاب چند سالی در مساجد میگون به اقامه نماز پرداختند. جا دارد مسوولان، بزرگان و ریش سفیدان در یک فرصت مناسب از مقام شامخ ایشان تجلیل به عمل آورند.

     حضرت حجه‌الاسلام‌ والمسلمین حاج‌حمید سالارکیا: حاج حمید سالارکیا از جمله کسانی هست که در جرگه­ی روحانیون در آمده و ملبّس به لباس روحانیّت شدند.

      آخرین اطلاعاتی که از ایشان داریم به عنوان یک سفیر مذهبی در کشورهای آسیایی مشغول تبلیغات بودند. ایشان پس از اخذ دیپلم متوسطه وارد حوزه­ی علمیه­ی قم شد و در مدارس حقّانی و شهیدین دروس حوزوی (مقدماتی و سطوح) را گذراند. پس از آن در درس خارج فقه و اصول حضرات آیات: مکارم شیرازی، سبحانی، وحید خراسانی و جوادی آملی حاضر شد. هم زمان با اشتغال به دروس حوزوی، مترجمی زبان انگلیسی در مقطع کارشناسی را در دانشگاه پیام نور نیز به پایان رساند. همچنین در دانشکده­ی علوم حدیث قم موفّق به اخذ مدرک فوق لیسانس علوم حدیث شد.

     آقای سالارکیا به تحصیل در مقطع دکترا در رشته­ی علوم حدیث تطبیقی در جامعه المصطفی مشغول بود. از سال 75 مدیر بخش ترجمه­ی مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی بود. از سال 87 به مدّت سه سال، سردبیر بخش انگلیسی اتاق گفتگوی اینترنتی(موسوم به پالتاک) وابسته به مجمع جهانی اهل بیت(ع) بود. ضمناً با شبکه­ی بین المللی سحر انگلیسی نیز همکاری داشت (بحث تفسیر آیات معاد در قرآن در تابستان 1390).  برای شبکه تلویزیون انگلیسی زبان Press TV هم دو جلسه برنامه با موضوعات (عصمت و مهدویت) داشت (سال 1387).

     حضرت حجه الاسلام والمسلمین حاج مهدی رامشک: جناب آقای رامشک روزگاری امام جماعت مسجد جامع میگون بود. به پاس زحمات ویژه­اش در میگون باید از ایشان تشکّر کرد. دست روزگار چنان رقم زد که سال­های بسیاری گذشت و ما از ایشان خبری نداریم. امیدوارم در هر کجای ایران و جهان هست سالم و تندرست باشد.        

     حضرت حجه الاسلام والمسلمین حاج آقا مهدی خلیلیان: جناب آقای مهدی خلیلیان هم پس از اتمام دورس دبیرستانی به جرگه­ی روحانیت درآمدند. بیشتر فعّالیّت ایشان هم در تهران است. گهگاهی در میگون اقامه­ی نماز هم داشتند. در برخی از فعّالیّت­های فرهنگی و مذهبی هم عاشقانه کار می­کردند.

     مسجد باب الحوائج: مسجد باب الحوائج در سادات محل نرسیده به امامزاده قرار دارد. این مسجد کوچک­تر از مسجد جامع و دارای دو در ورودی است. یکی از این در­ها با ورودی خانم‌ها مشترک و طبقه­ی همکف مخصوص آقایان و نیم طبقه فوقانی هم برای خانم­ها است. آبدارخانه­ی کوچکی هم در انتهای قسمت مردانه قرار دارد. این مسجد همانند مساجد دیگر میگون فاقد هرگونه کار هنری از قبیل تزیینات و گچبری و ... می­باشد. تنها نمای آن یک گل‌دسته و کاشیکاری­های اطراف محراب که با آیاتی از قرآن تزیین شده است. مسجد چند سالی فاقد سرویس بهداشتی مجهّزی بود، در اواسط سال 70 منزلی را که با مسجد به اندازه یک کوچه فاصله داشت خریداری کردند و سرویس بهداشتی را به آن مکان انتقال دادند. امروزه با همّت هیئت امنا و اصحاب مسجد از لحاظ معماری و توسعه ترقّی کرده است.

     مسجد امام حسن عسکری(ع): این مسجد در ابتدای سربالایی پایین محل قرار دارد. به علّت موقعیّت این بنا در ارتفاع, چشم انداز بهتری نسبت به دو مسجد دیگر دارد. این مسجد هم فاقد هرگونه کار هنری بوده و تنها گل‌دسته و کاشیکاری­های اطراف محراب، جلوه­ای به مسجد داده است. مسجد دارای یک در ورودی دولنگه­ای است. یکی از آنها مخصوص ورود و خروج خانم­ها است. بنای مسجد در سه طبقه قرار دارد که از نیم طبقه­ی قسمت پایین برای سرویس بهداشتی و در طبقه­ی دوم برای آقایان و طبقه سوم هم مخصوص خانم­ها در نظر گرفته شد. در انتهای ورودی آقایان آبدارخانه کوچکی قرار دارد که برای پذیرایی از آن استفاده می­شد. در اواخر سال 70 توسط هیئت امناء و اصحاب مسجد تغیراتی همراه با توسعه­ی آبدارخانه، کفشداری و سرویس بهداشتی انجام شد.

     مساجد کوچک

     نمی­دانم علّت ساخت این مساجد برای چه منظوری بود. بهتر بود صاحبان وقف، از این املاک برای یک کار تجاری و تولیدی در نظر می­گرفتند و سود حاصل از آن را برای توسعه و گسترش مساجد دیگر استفاده می­کردند. اگر چه برای پیر مردان و پیر زنانِ اهل نمازی که در کنار این گونه مساجد قرار دارند، نماز خواندن سهل و آسان است، امّا از طرف دیگر، مساجد بزرگ خلوت می­شوند. خلاصه به هر نیتّی که صاحبان آنها وقف کردند، مورد قبول حق قرار بگیرد.

     مسجد حضرت علی‌اصغر (ع): این مسجد در چهار راه حیدری بالامحل قرار دارد. فضای این مسجد به اندازه­ی یک اطاق دوازده متری است. زنان محلی از این فضا برای ادعیه­ها استفاده می‌کنند. فکر می­کنم فعّالیّتش از بقیّه­ی مساجد مشابه خودش بیشتر است. جلسات قرآن، ختم انعام و صندوق قرض الحسنه، از جمله فعّالیّت بانوان این مسجد است. در سنوات گذشته اقدام به نوسازی مسجد کردند.

     مسجد حضرت رقیّه (س)(معروف به حاج زین‌العابدین): نمی‌دانم واقف این مسجد کیست. مرحوم حاج زین‌العابدین سالارکیا اقدام به بازسازی و تعمیرات آن پرداخت و از آن زمان به مسجد حاج زین‌العابدین معروف شد. مکان آن در بالامحل نرسیده به حسینیه قرار دارد. فضای مسجد به اندازه‌ی یک اطاق دوازده متری است که همسایگان و غیره از آن مکان برای اقامه‌ی نماز صبح و غیره استفاده می­کنند.

     مسجد ...(معروف به حاجیه خاتون): این مسجد کوچک که در ابتدای سربالایی ایستگاه، در پایین محل قرار دارد به مسجد خاتون معروف است. واقف آن حاج حبیب‌اله رودباری است. در زمان تعریض خیابانِ جلوی مسجد، مقداری از مسجد تخریب و در فضای خیابان قرار می‌گیرد. حاجیه خاتون رودباری به شهرداری مراجعه می‌کند و برای ساخت و تعمیرات آن بی‌نهایت تلاش می‌کند. بالاخره به کمک شهرداری و برخی از افراد خیّر، مسجد بازسازی و مرمّت می‌شود. از آن زمان این مسجد به مسجد خاتون معروف می‌شود. مسجد چون نزدیک به ایستگاه میگون است، مورد استفاده رانندگان و مسافران هم قرار می­گیرد.

     مسجد امام ‌رضا (ع) سادات محل:  این مسجد کوچک هم در ابتدای ورود به سادات محل، بعد از پل قرار دارد. این بنا همانند مساجد کوچک میگون فضایی به اندازه‌ی یک اطاق سه در چهار و چون در نزدیکی ایستگاه هم قرار دارد، مورد استفاده رانندگان و مسافران نمازگزار قرار می­گیرد.

     مسجد‌المهدی(عج):در دهه­ی هشتاد حاج مهدی بهرامی در تالارسر، کنار هفت‌چشمه مسجدی بنا نمود. مدّت­ها بود که زنده یاد حاج مهدی بهرامی نیّت کرده بود تا در کنار هفت چشمه مسجدی بنا نماید. بالاخره با تلاش ایشان و کمک جمعی از مومنین، مسجد کوچکی در تالارسر میگون احداث شد. خداوند روح این مرد بزرگ و همه­ی کسانی که در ساخت بنای اولّیه­ی مساجد میگون قدم برداشتند، شاد بگرداند.

     مسجد و بسیج: قبل از انقلاب مساجد فعّالیّت چندانی نداشتند. فقط در ایام ماه مبارک رمضان با دعوت از یک روحانی، مراسم نماز جماعت، سخنرانی و مراسم شب قدر برگزار می­شد. بیشتر برنامه­های ایّام ماه رمضان هر چهار محل در مسجد جامع برگزار می­گردید. حضرت آیت‌الله روحانی هنگام تبعید، مدّتی را در میگون بسر می­برد. اگر چه ممنوع المنبر بود، ولی در مسجد جامع میگون هم حضور پیدا می‌کرد و نماز می‌خواند. هر کسی که وفات می­کرد مراسم خوم و پذیرایی از عزاداران در مساجد انجام می­شد.

    بعد از انقلاب مساجد کانون فعّالیّت برای حفظ و حراست از انقلاب شد. با توجّه به این که در هر انقلابی، سیستم اقتصادی و نظم امور جامعه از هم پاشیده می‌شود، در ایران انقلابی هم این مساجد بودند که توانستند بر این مشکل فائق آیند. در ابتدا انجمن اسلامی و کمیته‌هایی در این مساجد شکل گرفتند. کمیته‌های مردمی پاسداری از شهر و روستا­ها را بر عهده گرفتند تا ضد انقلاب و اخلالگران نتوانند از وضعیّت به‌وجود آمده سوء استفاده کنند و باعث مزاحمت مردم بشوند. انجمن اسلامی هم نقش مثمر ثمری در همراهی با انقلاب داشت. با شکل‌گیری بسیج, مساجد پایگاه­های خوبی برای این نهاد شدند. از همین پایگاه­ها مردم جذب و به جبهه اعزام می­شدند. کمک­های اهدایی مردم برای جنگ‌زده­ها، زلزله‌زدگان و غیره توسط همین مساجد جمع‌آوری می­شد. مساجد ایران نقش مثمر ثمری در همراهی با انقلاب داشته و دارند. مساجد میگون به ویژه مسجد جامع هم در فعّالیّت­های دوران انقلاب و هم‌چنین در هشت سال دفاع مقدّس نقش مثمر ثمری داشتند. مسجد جامع میگون نه تنها کانون انقلابی میگون، بلکه پایگاه مرکزی اولیه­ی بسیج رودبارقصران و لواسان هم بود. بچّه­های بسیج رودبارقصران برای نگهبانی و پاسداشت انقلاب به نوبت در این پایگاه حضور پیدا می­کردند و به وظایف خود عمل می­نمودند. پس از آن که ساختمان سپاه اوشان برای سپاه و بسیج در نظر گرفته شد، بسیج رودبارقصران به آنجا منتقل شد. مسجد جامع میگون توسط انجمن اسلامی و بسیج اداره می­شد. در طبقه­ی فوقانی ساختمان قدیمی همجوارِ مسجد, پایگاه بسیج مستقر شد. اسلحه­خانه­ی دیواری توسط شهید سیّد اسماعیل میراسماعیلی در همین مکان بنا گردید. شب­ها بچّه­های بسیج به گشت‌ و نگهبانی از محل می­پرداختند. آموزش­های نظامی و عقیدتی، جذب نیرو، اعزام نیرو به جبهه و شرکت در برنامه‌های عمران و آبادی محل از جمله کارهایی بود که بسیج محل با کمک شورا و انجمن اسلامی انجام می­داد.

     بعد از اتمام جنگ، پایگاه بسیج ثارالله میگون با برنامه‌های کوتاه‌مدّت و بلند‌مدّت توانست در خدمت مردم محل باشد.

این برنامه‌ها عبارت بودند از:

    1 – تاسیس کانون فرهنگی و هنری: این کانون که با مجوّز سپاه در پایگاه بسیج شکل گرفت. کانون توانست با یک دستگاه سی دی و یک دستگاه تلویزیون به عنوان شروع کار برای آموزش و پر کردن اوقات فراغت نوجوانان و جوانان محل اقدام نماید.

     2 – تشکیل پایگاه تابستانی: این پایگاه مختص تابستان‌ها بود که با بسته شدن مدارس شکل می­گرفت. پایگاه برای پر کردن اوقات فراغت جوانان و نو­جوانان برنامه­هایی ارائه می­داد. این برنامه‌ها عبارت بودند از: هفته­ای دو بار استخر شنا برای افراد زیر پوشش، تله کابین توچال، کوهنوردی، سینما، شهربازی، بازدید از شهرک هواپیمایی، بازدید از باغ وحش، بازدید از شهرک سینمایی، اردوهای امامزاده عبدالله آمل، زنجان و دریا، شرکت در مسابقات ورزشی از قبیل: تنیس روی میز، فوتبال، شطرنج و ژیمناستیک، شرکت دادن جوانان و نوجوانان در آموزش کلاس­های خط، نقاشی، گل‌دوزی، خیاطی و گل‌سازی و گل‌آرایی و ...

     ۳ - آموزش قرآن: با توجّه به برنامه­هایی که برای آموزش قرآن و احکام اسلامی در دستور کار مدیران فرهنگی مساجد بود، مربّیانی از طلّاب علوم دینی و اساتید علوم قرآنی دعوت به عمل می‌آمد تا یک دوره، برای آموزش قرآن در خدمت علاقمندان باشند.

سعید فهندژی سعدی

بدون ذکر منبع شرعاً جایز نیست