از بسیج 58 تا بسیج 97

روزی بسیج  کلمه ی طیبه و نامی مقدّس برای امام و فرزندان امام بود. بسیجی که در لابلای تاریخ انقلاب دستخوش حوادث تلخ و شیرین بود. ثبت نام در بسیج برای کسانی بود که دست از همه ی امور دنیوی کشیده بودند و به یک باره شیطان را از خود دور نموده و برای ثبت نام، پشت درب پایگاه های بسیج صف کشیده بودند. روزگاری که جمعیّت مردم ایران در مرز 20 میلیون نفر قرار داشت، توصیه ی امام بر آن بود که باید ارتش مردمی ایران هم بیست میلیون نفر باشد. یعنی بسیج بیست میلیونی داشته باشیم تا همگان در دفاع از کشور یکپارچه و همدل باشند. همین معنویتِ بسیج و فرماندهان جوان، مکتبی و پرورش یافته از اندیشه های والای حضرت امام باعث شده بود تا بسیج و بسیجی برای دفاع از امنیّت داخلی و مرز و بوم تلاش مخلصانه و  شبانه روزی داشته باشد. چه شهدای گرانقدری که در این راه جان به جان آفرین تقدیم کردند. چه انسان های والامقامی که در این راه جانباز شدند. اوج اقتدار بسیج در حماسه ی هشت سال دفاع مقدّس بود. قربانگاههای اسماعیل را به چشم دیده بودیم.یاران برای قربانی شدن وضو می گرفتند و بی محابا و تنها برای ارادت حضور در محضر خداوند تبارک و تعالی سر از پا نمی شناختند. هر چه از آن دوران به این زمان ها نزدیک تر شدیم، انگاری عواملی دست به دست هم دادند تا به مرور زمان آن اخلاص، یکرنگی و یکپارچگی افت چشمگیری داشته باشد. اولین چیزی که به افت این نهاد مقدّس انجامید، ترک کردن سنگرها بود. در اوایل اسلام چنین مواردی هم وجود داشت. در جنگ احد به رزمندگان توصیه شده بود به هیچ وجه سنگر خودشان را ترک نکنند. یاران نادان و ناآگاه با پیش زمینه ی این که پیروز میدان شدند، برای جمع آوری غنائم پست های خود را ترک کردند. همین ترک میدان باعث شد تا در غزوه احد شکست سختی بخورند. افت ارزش های انقلابی هم از زمانی شروع شد که قطعنامه ی 598 تایید شد. اگرچه عملیّات مرصاد هم اتّفاق افتاد، امّا بعد از پیروزی مرصاد  اکثر یاران انقلابی، برای جمع آوری غنائم به هر ریسمانی متّصل شده بودند. از درجه، مقام، قدر، منزلت، جانبازی، ایثارگری و خلاصه هر چه در طبق اخلاص داشتند به یکباره رو کردند و از این اداره به آن اداره و از این ساخت و ساز به آن ساخت و ساز، از این پارتی به آن پارتی، از این رشوه به آن رشوه، کار چاق کنی، پولشویی، اختلاس، زمین خواری، فیش های نجومی و همه و همه باعث شد تا دیگر کسی به فکر روسری عقب رفته نباشد. روزگاری که یک تار موی نامحرم برای یک بسیجی غیرت محسوب می شد، امروزه کشف حجاب دوم به راحتی اتّفاق می افتد. اگر در کشف حجاب دیروز رضا خان مقصّر بود، در کشف حجاب امروزی همه ی ما مقصّر هستیم. شاید همه ی ما نه! همه ی آنهایی که به هر دلیل و بهانه ای برای رسیدن به قدرت، مقام، ثروت بی خیال ارزش ها شده اند. این فضاهای مجازی نیستند که جوانان ما را به خود جذب کرده اند و مسخ شده اند، بلکه این بی عدالتی، پارتی بازی، رشوه، نورچشمی، آقا زاده گری، بیکاری و در نهایت همان چیزی که شریعتی را عصبانی می کرد، زر و زور و تزویر باعث شد تا دوران معنویّت و ارزش ها رو به افول برود. آنچه که امروزه مردم ما را خشمگین می کند، هزار فامیلی در دستگاه های اداری و در پست های کلیدی و حسّاس است. آنچه مردم ما را خشمگین می کند، مسوولانی هستند که چندین سال میز صدارت را ترک نمی کنند. به نظر می رسد مقام معظّم رهبری دامت برکاته تنهاست. حضرت آقا در سخنرانی هایش دارد که این ها همانند هشت پا می مانند. یک سر آن را قطع می کنی، بقیه به آدم حمله می کنند. همه ی کسانی که فکر می کنند طرفدار رهبری و در خط ولایت هستند، نیم نگاهی به محیط اندرونی خودشان بکنند، ببینند اموالی که جمع کردند، از چه را هی بود. ببینند با اقشار کم درآمد و پایین جامعه چقدر تفاوت  و اختلاف طبقاتی دارند. زمانی که حضرت امام (ره) فرمان حضور در جبهه می دادند، همه ی کسانی که به هر نحوی می توانستند برای جبهه مفید باشند به جبهه اعزام می شدند. این به آن خاطر بود که همه یکرنگ، همدل و مخلص بودند.

چرا قبر حضرت زینب(علیها السلام) در شام قرار گرفته

چرا قبر حضرت زینب(علیها السلام) در شام قرار گرفته در حالی که همه می دانیم که ایشان به همراه دیگر اسرا بعد از ماجرای اسارت به مدینه بازگشتند؟

 همیشه این سوال در ذهنم قرار داشت که چرا قبر حضرت زینب(علیها السلام) در شام قرار گرفته در حالی که همه می دانیم  ایشان به همراه دیگر اسرا بعد از ماجرای اسارت به مدینه وارد شدند.

 در مورد محل دفن حضرت زینب(س) سه قول هست:

1 - حضرت زینب (س ) به مدینه آمد و پس از ورود به مدینه پیوسته عزادار و گریان بود تا این که پس از یک سال و نیم در همان مدینه از دنیا رفت و در همان جا دفن شد. اکنون از قبر آن بانوی محترمه , اثری در دست نیست . این قول را علامه سید محسن امین اختیار کرده و از اقوال دیگر معتبرتر می داند.

2 - حضرت زینب (س ) پس از ورود به مدینه , در مجالس و محافل سخن می گفت و مظالم و جنایات یزیدیان را بازگو می کرد. فرماندار مدینه ماجرا را به یزید نوشت و او دستور داد زینب را مخیر سازند تا هر شهری که می خواهد (غیر از مکه و مدینه ) برود. حضرت زینب به شام رفت و در آن جا اقامت کرد و پس از چندی در همان جا از دنیا رفت . البته برخی احتمال داده اند قبری که در شام است , قبر زینب صغری (ام کلثوم ) است , نه قبر زینب کبری.

3 - زینب (س ) به علت افشاگری علیه دستگاه بنی امیه , مجبور شد که مدینه را ترک کند. از این رو مصر را انتخاب کرد و در آن جا رحل اقامت افکند و همان جا از دنیا رفت . سیده زینب در شهر قاهره هم اکنون زیارتگاه مجلل و با شکوهی است و...)), (ر.ک : زندگانی حضرت فاطمه (س ) و دختر آن حضرت , سید هاشم رسولی محلاتی ).

بنابراین نمى‏توان به صورت یقینى گفت که قبر حضرت زینب(س) در شام است و اگر مسلّم باشد که آنان در شام دفن شده‏اند در این صورت مى‏توان پرسید که آیا آنان دوباره به شام برگشته‏اند؟ در این مورد برخى از مورّخان نوشته‏اند که حضرت زینب کبرى(س) در اثر قحطى در مدینه و یا واقعه‏ى «حرّه» به همراه شوهرش عبداللّه‏ به شام آمد و در آن‏جا وفات یافت و واقعه «حرّه» این است که در سال 62 هجرى قمرى مردم مدینه یزید را از حکومت خلع و حاکم اموى مدینه را عزل کردند. این خبر به یزید رسید. یزید، مسلم بن عقبه را با 12 هزار نفر به سوى مدینه فرستاد. نیروهاى مسلم بن عقبه در شرق مدینه در مکانى به نام حرّه مستقر شدند و از آن جا به شهر حمله و شهر را قتل و غارت کردند(تاریخ و اماکن سیاحتى و زیارتى سوریه، ص 63 و منتخب‏التواریخ، ص 66).

آن چه باید در این گونه موارد مورد توجه واقع شود این است که دشمن همواره تلاش مى‏کرد تا اقلیت شیعه را که پیرو امامان معصوم بودند، از بین ببرد و براى همین در کربلا همه را کشتند و در واقعه «حرّه» بسیارى از علویان را کشتند و به این کشتار در طول تاریخ ادامه دادند. با وجود این گونه دشمنان چطور مى‏توان در باب ولادت، وفات، محل دفن و تاریخ زندگى این شخصیّت‏ها سخن قاطعانه گفت؟!

نکته دیگری که توجه به آن خوب است این است که آنچه مهم است انجام زیارت و ارتباط معنوی با اولیای خدا است لذا ما در، هر سه مورد حضرت زینت سلام الله علیها را زیارت می کنیم و هیچ گونه مشکلی ندارد و در هر صورت این بارگاهها مرکز عبادت و توسل به حضرات معصومین و زینب کبری است و دشمن شکن هم هست.