من به قربان غدیر

 کاش من بودم در روز غدیر

کاش مولا یک پیامبر بود و من ذبحی عظیم

کاردی در دست او بود و گلوی من

 چشمها را نمی بستم تا آخر نگاهش بکنم

-------------------------------------- 

آنگاهی که پیامبر ندای سبحان را شنید، بیدرنگ کاروان را صدا در داد.

 هان، آنهایی که پیش رفتید، برگردید.

 آنهایی که هستید بایستید و منتظر آمدن مابقی کاروان باشید.

هان ای جماعت با شما کلامی و پیامی دارم.

پیامم وحی و کلامم ندای حق است.

 شاید این آخرین قرار ما و آخرین دیدار ما در این دیار غدیر باشد.

 آنچه می گویم به جان بخرید و حافظ باشید و سینه به سینه برای آیندگان بازگو کنید.

آنگاه پیامبر از منبری که از جواز شتران بر پا شده بود، بالا و بالاتر رفت و دستان فردی از جنس خودش را بالا و بالا تر برد و گفت:

هر که من مولای او هستم علی مولای اوست.

هلهله و ولوله ای درون کاروانیان ایجاد شد.

دست ها بود که به نشانه بیعت در دستان علی(ع) فشرده می شد.

لبها و بوسه ها بود که به نشانه تبریک صورت علی (ع) را نوازش می داد.

امروز به بهانه غدیر کاری به بیعت شکنان ندارم.

فقط و فقط برای این روز خجسته، غدیر را به تمام مسلمین جهان تبریک عرض می کنم.