فرهنگ زبان میگونی(س - ش)

حرف (س)  

سائوس ( saus ) : سبوس

سابِق بَراین ( sabey bar in ) : در گذشته ، قدیم ترها
سابِقَه ( sabeyah ) : سابقه

ساجَه(sajah): جارو
ساچمَه ( sacmah ) : ساچمه

ساحَت (sahat ): سلامت

ساحَت باشَد (sahat basad ): سلامت باشد، عافیت باشد
ساختِگی ( saxtegi ) : ساختگی
ساختِمون ( saxtemun ) : ساختمان
ساخت و پاخت کُردَن ( saxto paxt kordan ) : تبانی کردن

سادات مَحَل ( sadat mahal): محله سادات، نام یکی از چهار محل مسکونی بومی میگون
سادَه ( sadah ) : ساده
سادَه دل ( sadah del ) : بی تزویر ، ساده لوح
سارِبون ( sarebun ) : ساربان
سارِزون ( sarezun ) : روزهای غیر از ماه رمضان، سال و ماه
سارُق ( saroy ) : بقچه چهارگوش که وسایل حمام را در آن می بندند.
ساز بَزوئَن ( saz bazoan ) : ساز زدن
ساعَت بَدی یَن ( saat badiyan ) : مراجعه به تقویم های ویژه برای تعیین تاریخ کاری در زمانهای خوش یمن
ساعَت داشتَن ( saat dastan ) : نیک و فرخنده بودن انجام کاری
ساعَتَگ ( saatag ) : گیاهی از خانواده گندمیان که شاخک انتهای دانه آن برخلاف جو و گندم شکسته و خمیده است. چنانچه دانه در زمین مرطوب قرار گیرد شاخک مانند عقربه ساعت می چرخد.

سافِلیک (safelik ): حشرهای شبیه و بزرگتر از خرمگس که روی حیوانات مخصوصاً گاو گوساله می نشیند و از خون آنها تغذیه می کند.
ساقَه ( sayah ) : ساقه
ساکِت کُردَن ( saket kordan ) : ساکت کردن
ساکِت بَویئَن ( saket bavian ) : ساکت شدن
سال بیاردَن ( sal biardan ) : عمل درختان میوه ای که به طور متناوب یکسال  بار زیاد و سال بعد بار کم می دهند.
سال بَیتَن ( sal baytan ) : سال گرفتن
سالخوردَه ( sal xordah ) : سالخورده
سالی یُونَه ( saliyonah ) : سالیانه
سامون ( samun ) : مرز میان املاک
سامون بِدائَن ( samun beda an ) : سامان دادن
سایَه ( sayah ) : سایه
سایَه بِون ( sayahbun ) : سایبان
سایَه به سایَه ( sayah be sayah ) : از دور تعقیب کردن و مراقب بودن
سایَه خُشک ( sayah xosk) : خشکبار وسبزی خشک شده در سایه
سایَه سَنگین ( sayah sangin ) : به دیدار دوستان نرفتن و آنها را تحویل نگرفتن
سبز بَویئَن ( sabz bavian ) : سبز شدن
سبزَه ( sabzah ) : سبزه
سبزَه قَبا ( sabzah yaba )  : پرنده ای سبز رنگ
سبزی پاک کُردَن ( sabzi pak kordan ) : سبزی پاک کردن ، کنایه از تملق گفتن
سبُک سَنگین کُردَن ( sabok sangin kordan ) : سنجیدن ، کم وزیاد کردن
سبُک کُردَن ( sabok kordan ) : سبک کردن ،  مورد استهزا قراردادن
سَبُک بَویئَن ( sabok bavian ) : سبک شدن ، از غصه در آمدن
سِتارَه ( setarah ) : ستاره
سِتارَه دُمبالَه دار ( setarah dombalahdar ) : ستاره دنباله دار
سِتارَه دُمدار ( setarah domdar ) : ستاره دنباله دار
سُتونِ کَمَر ( sotune kamar ) : ستون فقرات
سُج ( soj ) : قره قروت
سَجدَه ( sajdah ) : سجده
سَجدَه کُردَن ( sajdah kordan ) : سجده کردن
سَخت ( سَخد ) بَیتَن ( saxt baytan ) : سخت گرفتن
سَخت کُردَن ( saxt kordan ) : سخت کردن
سَخت بَویئَن ( saxt bavian ) : سخت شدن
سَد دَوِستَن ( sad davestan ) : سد بستن
سَر ( sar ) : برتر
سَرازیری ( saraziri ) : سرپایینی ، شیب رو به پایین
سَراِشکَن ( sareskan ) : غذایی که علاوه بر سهم اولیه مانند بشقاب هر میهمانی مجدد توزیع می شود، توزیع عادلانه
سِراغ ( seray ) : سراغ
سِراغ گیتَن ، سِراغ هائیتَن ( seray gitan ) : سراغ گرفتن جا و چیزی مخفی
سِراغ بَیتَن ( seray baytan) : سراغ گرفتن
سِراغ بِدائَن ( seray bedaan ) : سراغ دادن
سِراغ داشتَن ( seray dastan ) : محل چیزی را دانستن
سَراِفکَندَه ( sarefkandah ) : سرافکنده
سِراکو کُردَن ( seraku kordan ) : مقایسه با دیگران، فرد را کوچک شمردن
سَراومَد ( sarumad ) : سرآمد
سَراِنداختَن ( sarendaxtan ) : سرانداختن ، انداختن دانه های ابتدایی بافتنی با میل یا قلاب
سَراِنداز ( sarendaz ) : رو انداز
سَراو ( saru ) : سرآب ، آب مازاد پس از پر شدن استخر ، سراب
سَراوسالی ( sar usali ) : انعام به واسطه فروش حیوانات ، انعام
سَرایَت ( sarayat ) : سرایت
سَر اِموئَن ( sar emu an ) : سرآمدن ، پایان یافتن
سَرباری ( sarbari ) : بار اضافه بر بار چارپایان
سَربالا کُردَن ( sarbala kordan ) : سربلند کردن
سَربالاگیتَن ( sar bala gitan ) : سر بالاگرفتن
سَربِجُمبِستَن ( sar bejombestan ) : سرجنباندن
سَربَخوردَن ( sar baxordan ) : به سبب بد یمنی موجب مرگ شدن ، پرحرفی کردن
سَربِدائَن ( sar beda an ) : رها کردن حیوان برای چرا
سَربِدائَن صِدا ( sar bedaane seda ) : باصدای بلند آواز خواندن
سَربَدووندَن ( sar baduvundan ) : سردوانیدن
سَربَرویئَن ( sar barvian ) : سربریدن
سَربَرِسی یَن ( sar baresiyan ) : سررسیدن
سَربَزوئَن ( sar bazuan ) : سرزدن ، کوتاه کردن مو ، سرکشی کردن ، بریدن سرشاخه درختان ، انجام عملی از سوی کسی
سَربَزوئَه ( sar bazuah ) : سرزده
سَربَستَه ( sar bastah ) : سربسته
سَر بَکِشی یَن ( sar bakesiyan ) : سرکشیدن ، نوشیدن

سَر بَکوئِستَن(sar bakuestan): سر خاراندن، کنایه از تعلل کردن

سَر بَویئَن ( sar bavian ) : سرشدن ، به پایان رسیدن زمان ، برتر شدن ، برنده شدن
سَربه سَر ( sar be sar ) : برابر ، دست انداختن
سَربه سَر دَرِنگوئَن ( sar be sar darenguan ) : سربه سر گذاشتن
سَربِه طاق دَکُتَن ( sar be tay dakotan ) : سربه طاق کوبیدن
سَربِه گَریبون ( sar be garibun ) : سربه گریبان
سَربِه نیست کُردَن ( sar be nist kordan ) : مفقود کردن
سَربِه نیست بَویئَن ( sar be nist bavian ) : مفقود شدن

سَر بَیتَن ( sar baytan ) : سرگرفتن ، عملی شدن ، قرار گرفتن کارها ، چیدن ساقه ها وبرگ تازه گیاهان
سَربینَه ( sare binah ) : داخل رختکن حمام
سَرپابَنیشتَن ( sare pa banestan ) : سرپا نشستن
سَرپا بَویئَن ( sare pa bavian ) : بهبود یافتن از بیماری
سََرپاگیتََن ( sa rpa gitan ) : سرپا گرفتن کودک
سَرپا هِرِسّائَن ( sar pa heressa an ) : سرپا ایستادن
سَرپَنجَه  (sar penjah) : قدرت ، زور و نیرو
سَرپوش ( sarpus ) : درپوش
سَرپوشیدَه  ،  سَرپوشیَه ( sarpusidah ) : سرپوشیده
سَرپیج ( sarpij ) : سرپیچ
سَرتاسَر ( sartasar ) : سراسر
سَرتَختَه بَشوردَن ( sare taxtah basurdan ) : سرتخته شستن مرده ، نفرین مرگ برای کسی
سَرتُکون بِدائَن ( sar takun bedaan ) : سرتکان دادن ، کنایه از عدم رضایت یا تهدید

سَر جورایی(sar jurayi): سر بالایی

سَر جیرائی(sar jiraei): سر پایینی

سَر چاهون(sar cahun): نام یکی از کوههای میگون در هملون
سَرحال ( sarhal ) : تندرست و با نشاط
سَرِحَرف بیموئَن ( sare harf bimuan ) : لب به سخن گشودن
سَرِحَرف واز بَویئَن ( sare harf vaz bavian ) : سرسخن باز شدن
سَرِحَرف واز کُردَن ( sare harf vaz kordan ) : سرسخن باز کردن
سَرِحرف هِرِسّائَن ( sare harf heressa an ) : سرقول ایستادن
سَرخاک ( sar xak ) : سرمزار

سُرخ بَویئَن ( sorx bavian ) : سرخ شدن
سَرخُور ( sare xor )  : کنایه از مزاحم
سَرخَط ( sar xat ) : سرمشق
سُرخ کُردَن ( sorx kordan ) : سرخ کردن

سُرخ گُرز چال (sorx gorze cal): نام محلی در غرب میگون
سَرخو ( sorxu ) : سرخاب
سَرخود ( sar xod ) : خودسر ، خودسرانه
سَرخودی ( sar xodi ) : خودسرانه
سُرخَه ( sorxah ) : سرخ رنگ
سَردالون ( sar dalun ) : اتاقی که روی دالان ساخته شده است.
سَرداو ( sardu ) : سرداب ، سردابه
سَردیرگااوردَن ( sar dirgaurdan ) : سردرآوردن
سَردرختی ( sar deraxti ) : میوه ومحصول درخت
سَردَستَه ( sar dastah ) : رهبر ، رییس دسته
سَردُماغ ( sar domay ) : سرحال
سَررِشتَه ( sar restah ) : سررشته

سَر ریز (sar riz ): لبریز
سرزابوردَن ( sare za burdan ) : سرزا رفتن
سَرزِِنِِش ( sar zenes ) : سرزنش
سََرزِوون ( sar zevun ) : سرزبان
سَرسِپُردَه ( sar sepordah ) : سرسپرده ، خدمتگذار
سُرسُره ( sorsorah ) : سرسره
سَرسَری ( sarsari ) : بی دقتی
سَرسَری بَیتَن ( sarsari baytan ) : سبک و شوخی پنداشتن
سَرسَلومَتی ( sar salumati ) : تسلیت
سَرِسوم ( saresum) : سرسام
سَرِسوم بَویئَن ( sarei som bavian) : دچار بیماری سرسام شدن
سَرِسوم بَیتَن ( saresom baytan ) : سرسام گرفتن
سَرشِکِستِگی ( sar sekestegi ) : سرشکستگی
سَرشِکِستَه ( sar sekestah ) : سرشکسته
سَرِشو ( sare su ) : اول شب

سَرشی (sar si ): سر رفته
سَرشیر ( sar sir ) : ورقه روی شیر جوشیده

سَرشی یَن ، سربشاین ( sarsiyan ) : سررفتن
سَرعَمِلَه ( sar amelah ) : سر کارگر
سَرفِراز ( sarferaz ) : سربلند
سَرفِرازی ( sarferazi ) : سربلندی ، افتخار
سَرقُلفی ( sar yolfi ) : سرقفلی
سَرقُز بَویئَن ( sare yoz bavian ) : سرقوزافتادن ، به مخالفت دست زدن
سَرَک بَکِشی یَن ( sarak bakesiyan ) : سرک کشیدن
سَرکُردَن ( sar kordan ) : سرکردن
سَرکِردَه ( sar kerdah ) : سرکرده ، رییس
سَرَک سَرَک کُردَن ( sarak sarak kordan ) : سرسری کردن کودکان
سَرکَشِِه گیتَن ( sar kase gitan ) : بغل کردن و بوسیدن صورت ، مصافحه
سَرکِشی کُردَن ( sarkesi kordan ) : سرکشی کردن
سَرکوفت ( sarkuft ) : سرزنش
سَرکوفت هاکُردَن ( sarkuft hakordan ) :  سرزنش کردن
سَرکَلَّه بَزوئَن ( sar kallah bazuan ) : سروکلّه زدن
سِرکَه ( serkah ) : سرکه
سَرکیسَه هاکُردَن ( sarkisah hakordan ) : سرکیسه کردن
سَرکیلَه ( sarkilah ) : کنار نهر آب ، اصطلاحی است از همکاری همگانی برای پاک کردن نهر و آب انداختن درآن
سَرگَب بیموئَن ( sare gab bimuan ) : سرصحبت آمدن
سَرگَب واز هاکُردَن ( sare gab vaz hakordan ) : سرسخن باز کردن
سَر گیتَن ( sar gitan ) : روی سر گرفتن
سَرگیجَه ، سَرگیژَه ( sargijah ) : سرگیجه
سِرگین ( sargin ) : مدفوع چارپایان

سَرما (sarma ): سردی
سَرما بَخوردَن ( sarma baxordan ) : سرما خوردن
سَرما بَزوئَن ( sarma bazuan) : سرما زدن
سَرمایَه ( sarmayah ) : سرمایه
سُرمَه ( sormah ) : سرمه

سَرمِه بَدیئَه کُلامَه بَئوتَه (sarme badiya kolame bautah ): سرم را دید کلاهم را دوخت، ضرب المثلی  برای کلاه گذاشتن و فریب دادن است.
سُرمِه دون ( sormehdun ) : سرمه دان
سَرند کُردَن ( sarand kordan ) : سرند کردن
سَرنَفَس بیموئَن ( sare nafas bimuan ) : رفع خستگی کردن
سَرونَه ( sarunah ) : سرانه
سَرنیزَه ( sar neyzah ) : سرنیزه
سَربَیتَن ( sar baytan ) : سرشماری کردن
سَرواز ( sarvaz ) : سرباز ، بدون روسری و کلاه
سَروازی ( sarvazi ) : سربازی
سَر وا کُردَن ( sar vakordan ) : سرباز کردن
سَرو جُن ( saro jon ) : سروجان
سَر و رو ( saro ru ) : سر وصورت
سَروسامون ( saro samun ) : سروسامان
سَرهِدائَن ( sar heda an ) : سردادن ، اضافه بها دادن
سَرهائیتَن ( sar haeitan) : اضافه قیمت گرفتن
سَرهَم ( sarham ) : روی هم ، در مجموع
سَرهَمسَر ( sar hamsar ) : همرتبه ، همنوع ، هم قد وقواره
سَری ( sari ) : رویی
سَریِنجَه ( sar yenjah ) : سریونجه ، برگ و سافه های جوان وتازه یونجه که برای استفاده در غذا گرفته می شود.

سَرلاک ( sarlak ) : پارچه ضخیمی که هنگام نان بستن ،خمیر را روی آن پهن کرده تا به تنور بچسبانند.
سِست بَویئَن ( sest bavian) : نرم شدن ، بی حال و تنبل شدن
سِفارِش بدائَن ( sefares beda an ) : سفارش دادن
سِفارِش کُردَن ( sefares kordan ) : سفارش کردن
سفت کُردَن ( seft kordan ) : سفت ومحکم کردن
سَفَر بوردَن ( safar burdan ) : سفر رفتن
سُفرَه ( sofrah ) : سفره
سَق ( say ) : کام
سَق بَزوئَن ( say bazuan) : سق زدن ،  با زبان وکام صدا برآوردن
سَق سیاه ( say siyah ) : آنکه هر چیز بدی را بگوید اتفاق می افتد
سَقَط  ( سَقَد ) کُردَن ( sayad kordan ) : کشتن حیوانات بزرگ مانند سگ و الاغ
سَقَط بَویئَن ( sayat bavian ) : مردن یا کشته شدن حیوانات
سُقُلمَه ( soyolmah ) : با انگشت شست دست به پهلو و بدن کسی زدن

سِک ( sek) : آب بینی

سِک بَیتَن ( sek baytan ) : گرفتن یا پاک کردن آب بینی
سَکتَه ( saktah ) : سکته

سِکِن ( seken ) : دماغو
سِکِندَری ( sekendari ) : سکندری
سِکَّه ( sekkah ) : سکّه
سِکَه بَویئَن ( sekkah bavian ) : سکه شدن ، رونق یافتن کار
سَکینَه ( sakinah ) : سکینه
سَگ جُن ( sag jon ) : سگ جان
سَگ دو بَزوئَن ( sag du bazuan ) : دوندگی بی حاصل
سِگِرمَه ( segermah ) : اخم

سَگ گُلَک ( sag golak): گل سرخ وحشی، نوعی گل نسترن صورتی رنگ
سَلاخ خُنَه ( sallax xonah ) : کشتارگاه
سِلام کُردَن ( salam kordan ) : سلام کردن
سَلط ( salt ) : سطل
سُلفَه ( solfah ) : سرفه
سَلمونی ( salmuni ) : سلمانی
سَلّونَه سَلّونَه ( sallunah sallunah ) : سلانه سلانه
سَلیطَه ( salitah ) : سلیطه
سَلیقَه ( saliyah ) : سلیقه

سِما ( sema): رقص حکیمانه بومی
سُمباتَه ( sombatah ) : سمباده
سَمبَل ( sambal ) : سنبل
سُمبُل ( sombol ) : سنبل
سَمبَل هاکُردَن ( sambal hakordan ) : کار را با بی دقتی به پایان بردن
سُمبُلَه( sombolah ) : سنبله ، گل سفید رنگی که شهریور ماه می روید ، شهریور
سَمبور ( sambur) : سمور
سُمبَه ( sombah ) : سوراخ ، افزاری که با آن آهن را سوراخ می کنند.
سُم تِراش ( som teras ) : وسیله ای فلزی شبیه داس که با آن اضافه سم حیوانات را کوتاه می کنند.
سُمِنو ( somenu ) : سمنو

سَموَر ( samvar): سماور

سَن تِلارسَر(san telarsar): قسمت بالایی تالارسر، نام یکی از باغات در شرق میگون
سُنّت هاکُردَن ( sonnat hakordan ) : ختنه کردن
سِنجاق ( senjay ) : سنجاق
سِنجاقَگ ( senjayag ) : سنجاقک
سِندِ سال ( sende sal ) : سن وسال
سِندون ( sendun ) : قطعه ای آهنی که از روی آن برای کوبیدن اجسام استفاده می شود.
سِندَه ( sendah ) : سنده، مدفوع انسان
سَنگ اَسیو ( sang asiu ) : سنگ آسیاب
سَنگ بَرگاه ( sang baragah ) : سنگ مخصوص برگاه
سَنگ بَرَه ( sang barah ) : سنگ مخصوص بره، ستگ برای انشعاب و باز و بسته کردن آب نهر

سَنگ پِلَک (sang pelak ): پل سنگی روی نهرهای کوچک
سَنگ تِرازو ( sang terazu ) : سنگ ترازو
سَنگ تِراش ( sang teras ) : سنگ تراش
سَنگ چین ( sang cin ) : دیوار سنگی
سَنگدون ( sangdun ) : سنگدان
سَنگ ریزَه ( sang rizah ) : سنگ ریزه
سَنگ سامون ( sang samun ) : سنگ درازی که در امتداد طول در مرز میان دو ملک مجاور در خاک قرار داده و کمی از نوک آن را بیرون می گذارند و نشانه مرز دو قطعه است
سَنگ سو ( sang su ) : سنگی که داس و کارد را با آن تیز می کنند.
سَنگ قَفون ( sange yafun ) : وزنه ی قپان
سَنگ قُلّاب ( sang yollab ) : قلابی که با آن سنگ پرتاب می کنند.
سَنگ کُف ( sang kof ) : سنگ کوب ، ایست ناگهانی قلب
سَنگَل ( sangal ) :  پشگل سخت شده که به پشم گوسفند چسبیده است
سَنگ لوسی ( sange lusi ) : سنگ تختی که در لبه بام قرار می دهند

سَنگ میون(sang miun): نام محلی در شمال میگون بالای هفت چنار
سنگین بَویئَن ( sangin bavian ) : سنگین شدن

سُهُن (sohon ): سوهان
سو ( su ) : نور ، روشنی ، سمت
سو ( su ) : نسب ، نژاد
سو ( su ) : سایش ، سنگ مخصوص تیز کردن داس و کارد

سوئَه(suah): سبد بزرگ، سبدی که برای چهارپایان علفهای خرد کرده راجا به جا می کنند.
سَوات ( savat ) : سواد
سَوات دار ( savat dar ) : با سواد
سوآر ( suar ) : سوار ، راکب
سوآر هاکُردن ( suar hakordan ) : سوار کردن
سوآر بَویئَن ( suar bavian ) : سوار شدن
سوآرَه ( suarah ) : سواره
سوآری ( suari ) : سواری
سواری بخوردن ( suari baxordan ) : سواری خوردن
سوآری هِدائَن ( suari heda an ) : سواری دادن
سوآری هائیتَن ( suari haeitan ) : سواری گرفتن
سِوا بَویئَن ( seva bavian ) : جدا شدن

سوآل (sual ): پیشانی
سِوایی ( sevayi ) : جداگانه، صبح زود
سو بِدائَن ( su beda an ) : سابیدن
سو بَزوئَن ( su bazuan ) : زده شدن چشم در اثر نور شدید
سوت ( sut ) : افتادن چیزی به نقطه ای دور دست
سوت کُردَن ( sut kordan ) : انداختن چیزی به نقطه ای  دور دست
سوت بَویئَن ( sut bavian ) : سوت شدن
سوج ( suj ) : سوز
سَوَد ، سَوَت ( savad ) : سبد
سود بَوِردَن ( sud baverdan ) : سود بردن
سود بَکُردَن ( sud bakordan ) : سود کردن
سور چَرون ( sur carun ) : کسی که هر جا ضیافتی است حا ضر گردد.
سور چَرونی ( sur caruni ) : ضیافت ، میهمانی
سورسات ( sure sat ) : خواروبار و قند وشکر ، اسباب پذیرایی و خورد و خوراک
سورهِدائَن ( sur head an ) : سور دادن ، میهمانی دادن
سوزَن بَزوئَن ( suzan bazuan ) : خیاطی کردن
سوزی ( suzi ) : سبزی
سوزی بَچیئَن ( suzi basian ) : رفتن به کوه یا مزارع برای جمع آوری سبزی
سوزی کاری ( suzi kari ) : سبزی کاری
سوسوبَزوئَن ( susu bazuan ) : روشنایی اندکی دادن
سوسَه بیموئَن ( susa bimuan ) : سوسه آمدن
سوک ( suk ) : گوشه ، کنار
سوگُلی ( sugoli ) : زن مطلوب و محبوب
سولاخ ( sulax ) : سوراخ
سولاخ سُمبَه ( sulax sombah ) : گوشه کنار ، جاهای پرت و دور از معرض دید
سولاخَگ ( sulaxag ) : سوراخ کوچک ، کنایه از اتاق یا فضایی تنگ و کوچک
سو بَیتَن ( su baytan ) : تیز شدن داس و کارد در اثر ساییدن
سوی چِراغ ( suye ceray ) : نور یا شعله چراغ که به آن قسم نیز می خورند
سه پایَه ( se payah ) : سه پایه
سِهر ( sehr ) : سر بی حس
سهر بَویئَن ( sehr bavian ) : سر شدن
سِه ریدار ( se reydar ) : سرایدار
سَهلِنگاری ( sahlengari ) : بی توجهی

سُهُن (sohon ): سوهان
سُهُن بَزوئَن ( sohon bazuan ) : سوهان زدن ، تیز کردن با سوهان
سُهن بَکِشی یَن ( sohon bakesiyan ) : سوهان کشیدن

سی(si): سیب

سی اَبری (si abri) : نوعی سیب

سی دار (sidar ): درخت سیب
سیا تو ( siatu ) : سیاه چرده
سیا سُلفَه ( siasolfah ) : سیاه سرفه
سیا کُهَه ( sia kohah ) : سیاه سرفه

سیالیز (sializ): نام کوه کم ارتفاعی در میگون

سیاه بَویئَن ( siah bavian ) : سیاه شدن
سیاه دل ( siyah del ) : بی رحم
سیاه زِوون ( siah zevun ) : کسی که نفرینش بگیرد
سیاه ماهر ( siah mahr ) : مار سیاه
سیاهَه ( siahah ) : سیاهه
سیاهی بوردَن ( siahi burdan ) : سیاهی رفتن چشم
سی باهارَه ( si baharah ) : سیب بهاره ،  سیبی که میوه اش ابتدای تابستان می رسد.

سی بُشقابی (si bosyabi) : سیب بزرگ و ترش
سی پاییزَه ( si paeizah ) : سیب پاییزه : سیبی که میوه اش آخر تابستان و ابتدای پاییز می رسد.
سی تابسّونَه ( si tabessunah ) : سیب تابستانه ، سیبی که میوه اش اواسط تابستان می رسد.
سی تُرشَک ( si torsak : سیبی غیر پیوندی وترش
سی تََلَک ( si talak ) : نوعی سیب غیر پیوندی

سی پَرَک (si parak): محتویات درون سیب که شامل تخمها و محفظه دور آن که غیر قابل خوردن می باشد.

سی دُزَّک (si dozzak) چوب باریک و درازی که انتهای کلفتی آن را چهارقاچ کرده و درون هر قاچ را تکه چوب کوچکی قرار داده تا دهانه چوب به اندازه یک سیب باز بماند. از این چوب برای چیدن سیبهایی که در شاخه های بالای درخت قرار داشته و دور از دسترس می باشد را می چینند.
سی زَمِنی ( si zameni ) : سیب زمینی
سی سیفید ( si sifid ) : سیبی شبیه شمیرانی ولی به رنگ سفید
سی شمرونی ( si semruni ) : سیب شمیرانی
سی قَندَگ( si yandak)  : سیبی غیر پیوندی و شیرین

سیل(sil): زشت
سی لُبلان ( si loblan ) : سیب لبنانی
سی لُبلان قرمز ( si loblan yermez) : سیب لبنانی قرمز رنگ
سیپیل ( sipil ) : سبیل
سیپیلو ( sipilu ) : دارای سبیل بزرگ

سی چال(si cal): نام کوهی در شمال غربی میگون
سیخ بَزوئَن ( six bazuan ) : سیخ زدن ، تحریک کردن
سیخ تَندیر (six tandir) : سیخ مخصوص تنور که با آن سوخت را در تنور جابجا می کنند.
سیخَگ ( sixag ) : سیخونک ، میخ طویله یا چوب نوک تیز که آن را به چارپایان زده تا تندتر بروند.
سیخَگ بِدائَن ( sixag bedaan ) : با سیخونک به چارپایان زدن

سید گاهره (sed gahrah ): نام چشمه و محلی در هملون میگون

سید مُرسَلین ( sed morsalin):  سید میر سلیم، نام امامزاده مدفون در سادات محل میگون که دارای صحن کوچکی بوده و در فضای امامزاده آرامگاه شهدای میگون هم قرار دارد.*
سیر کُردَن ( sir kordan ) : سیر کردن
سِیر کُردَن ( seir kordan ) : تماشا کردن
سیر بَویئَن ( sir bavian ) : سیر شدن ، بیزار شدن
سیرمونی ( sirmuni ) : سیری
سی ( سیر ) سرکه ( si serkah ) : کلماتی که برای جلوگیری از حمله یافراری دادن زنبور ادا می شود
سیسمونی ( sismuni ) : سیسمانی
سیفید ( sifid ) : سفید
سیفید کُردَن ( sifid kordan ) : قلع اندود کردن ظرف مسی ، گچ کردن دیوار و سقف ساختمان
سیفیدَه ( sifidah ) : سپیده صبح
سیفیده بَزوئَه (sifideh bazua): برآمدن سپیده ی صبح
سیل او ( seil u) : سیلابه ، گل و لای ته نشین شده ناشی از جاری شدن سیل
سیل بیموئَن ( seil bimuan ) : سیل آمدن
سیل بَزوئَن ( seil bazuan ) : سیل زدن

سیل واز(seil vaz): نام محلی در غرب در میگون
سیلی بَخوردَن ( sili baxordan ) : سیلی خوردن
سیلی بَزوئََن ( sili bazuan ) : سیلی زدن
سِیُّم ( seyyom ) : سوم

سیمَک ( simak ) : کپک نان
سیمَک بَزوئَه ( simak bazuah ) : کپک زده
سین جین کُردَن ( sin jin kordan ) : سین جیم کردن ، سوال جواب کردن
سینَه ( sinah ) : سینه ، پستان ، دامنه ، وسط
سینَه بِدائَن ( sinah bedaan ) : شکم دادن
سینَه بَند ( sinah band ) : کرست
سینَه پَهلو (sinah pahlu ) : سینه پهلو
سینَه زِنی ( sinah zeni ) : سینه زنی
سینه کُردَن ( sinah kordan ) : جمع کردن و بردن حیوانات یا عده ای به سمتی معین ،  شکم دادن دیوار و سنگچین ، به شیر آمدن پستان
سینه کَش ( sinahkas ) : وسط ،  بعدازدامنه و نرسیده به قله کوه
سینه هِدائَن ( sinah hedaan ) : شیردادن
سینه هائیتَن ( sinah haeitan ) : مکیدن پستان از سوی نوزاد
سینه مال ( sinah mal ) : سینه خیز
سینه مال بوردَن ( sinahmal burdan ) : سینه خیز رفتن

--------------------

حرف (ش)

ش (s ): با کشش شین لفظ هُش است که برای ایستادن اُلاغ به کار می رود.

شابدِالعَظیم (sabdel azim ): شاه عبدالعظیم

شاتوت، شاتود ( satut): شاه توت، توت درشت و پرآب و سیاه و سرخ

شاخ بَزوئَن (sax bazuan ): شاخ زدن

شاخ به شاخ بَویئَن (sax be sax bavian ): شاخ به شاخ شدن

شاخ دِرگااوردَن (sax derya urdan ): شاخ در آوردن

شاخَگ (saxag ): شاخک

شاخ بَویئَن (sax bavian ): شاخ شدن

شاخ و شونَه بَکِشیئَن (sax o sunah bakesian ): شاخ و شانه کشیدن، تهدید کردن

 شاخَه (saxah ):  شاخه

شادَت ( sadat): شهادت، شاهد

شادَت هِدائَن (sadat heda an ): شهادت دادن

شادونَه (sadunah ): شاهدانه، تخم نوعی گیاه که تفت داده و برشته کرده و می خورند.

شاد بَویئَن (sad bavian ): شاد شدن

شاد کُردَن (sad kordan ): شاد کردن

شازدَه (sazdah ): شاهزاده

شاش بَزوئَن (sas bazuan ): بید زدن

شاش بَند بَویئَن (sas band bavian ): شاش بند شدن

شاغال (sayal ): شغال

شاف (saf ): شیاف

شاکیلَه(sakilah ): نهر اصلی، جوی بزرگ

شاگِردونِگی (sagerdunegi ): انعامی که به شاگرد مغازه می دهند.

شال (sal ): منسوجی دراز از پشم و مشابه آن که دور کمر می بندند.

شالاتان (salatan ): شارلاتان

شالَکی (saleki ): گونی بسیار بزرگ بافته شده با نخ پشمی یا موی بز برای حمل مواد سبک

شال و کلاه کُردَن (sal o kolah kordan ): لباس پوشیدن و عازم انجام کاری شدن

شامیوَه ( samivah): شاه میوه، نوعی گلابی شیرین و خوشبو که زودتر از بقیه می رسد.

شانسَکی ( sansaki): شانسی

شاهون (sahun ): شاهان

شاهی (sahi ): واحد پول در قدیم معادل 50 دینار

شایستَه (sayestah ): شایسته

شَباهَت، شَباهَد (sabahat ): شباهت

شَبَق (sabay ): شفق، اولین روشنایی روز، چوپانان گله های خود را به هنگام شفق

شَبونَه (sabunah ): شبانه

شَبونَه روز (sabona ruz ): شبانه روز

شَبیه بَویئَن (sabih bavian ): شبیه شدن

شِپِشَگ ( sepesag): شپش، حشره ریز در تن طیور، کک

شَپِلَق (sapelay ): سیلی محکم

شِت (set ): تخم پرندگان که به علت فاسد شدن به جوجه تبدیل نمی شود.

شِتَگ (setay ): ترشح، مقادیر کم آب و گل و لای که به جایی پاشیده می شود.

شِتَگ بَویئَن ( setay bavian): پاشیدن آب و گل و لای از روی زمین

شَتَه (satah ): شته، نوعی آفت درختان و گیاهان

شِتَگ کُردَن (setay kordan ): پاشیدن آب و گل و لای

شَتَه بَزوئَن (satah bazuan ): شته زدن، آفت زدن درختان و گیاهان توسط شته، آلوده شدن مزرعه و باغات به آفت شته

شِتِه توت، تود (seteh tut ): نخستین دانه های میوه توت که هنوز به طور کامل نرسیده اند ولی به دلیل سستی دم آنها از درخت کنده شده و می ریزند، توت نارس

شِته مُرغُنَه (seteh moryonah ): تخم مرغ خراب و نازا، تخمی که برای تشویق و تسهیل و یا تعیین محل تخم گذاری در جای مناسب قرار می دهند.

شِخ (sex ): شیخ، آخوند یا مرد مذهبی که دقت زیادی درانجام احکام دینی دارد.

شُخ (sox ): شخم

شُخ بَزوئَن ( sox bazuan): شخم زدن

شِراب (serab ): شراب

شَرح بِدائَن (sarh beda an ): شرح دادن

شِر شِر (ser ser ): باران تند، صدای باران، صدای ریزش آب از ناودان

شَرط دَوِستَن (sart davestan ): شرط بستن

شَرط کُردَن(sart kordan ) : شرط کردن

شِرِق (serey ): صدایی که از زدن سیلی به گوش می رسد.

شِرِق شِرِق (serey serey ): صدایی که از سوختن چوب در آتش یا از مفاصل بدن مانند انگشتان برخیزد.

شَرمَندَه (sarmandah ): شرمنده

شَرمو(sarmu ) : خجالتی

شروع کُردَن( sorue kordan): شروع کردن

شروع بَویئَن (sorue bavian ) : شروع شدن

شَریک (sarik ): شریک

شَریک بَویئَن (sarik bavian ): شریک شدن

شَریکی (sariki ): شراکت، به صورت مشارکتی

شُستََه رُفتَه (sostah roftah ): پاک و تمیز

شعر بوتَن (ser butan ): شعر گفتن

شُعلَه (solah ): شعله

شِفا بِدائَن (sefa beda an ): شفا دادن

شِفا هائیتَن (sefa haeitan ): شفا گرفتن

شِفتََه، شِفدَه ( seftah): شفته، دوغاب آهک و خاک و سنگریزه، هر مخلوط شل ناشی از آب زیاد مانند پلوی با آب بیش از اندازه

شَق (say ): راست و محکم

شَق شَق اِسّایَه (essayah  say say): راست راست ایستاده

شَقَه (sayah ): شقیقه، نیمی از لاشه گاو و گوسفند

شَقَه شَقَه (sayah sayah ): پاره پاره

شَقِه کُردَن (sayeh kordan ): شقه کردن، دو پاره کردن

شِکاف بِدائَن (sekaf beda an ): شکافتن

شِکاف بَخوردَن (sekaf baxordan ): شکاف خوردن

شِکَر او بَویئَن (sekar u bavian ): شکر آب شدن، به هم خوردن رابطه

شُکر کُردَن (sokr kordan ): شکر کردن

شُکرونَه ( sokrunah): شکرانه

شِکِست (sekest ): شکست

شِکِست بَخوردَن (sekest baxordan ): شکست خوردن

شِکِست بِدائَن (sekest beda an ): شکست دادن

شِکِستِه بَند (sekeste band ): شکسته بند

شِکِستِه نَفسی (sekesteh nafsi ): شکسته نفسی، تواضع

شِکلَک دیرگا اوردَن (seklak dirga urdan ): شکلک در آوردن

شِکِنجَه (sekanjah ): شکنجه

شِل (sel ): لنگ، آنکه می لنگد

شِلاب (selab ): باران و برف مخلوط، برفی که بخشی از آن ذوب شده و درهم است

شلاق بَزوئَن ( salay bazuan): شلاق زدن

شِل بَزوئَن ( sel bazuan): لنگیدن

شِل بَویئَن (sel bavian ): لنگ شدن

شُل بَویئَن ( sol bavian):‌سست شدن

شُل بَیتَن (sol baytan ): سست گرفتن

شُل بیموئَن (sol bimuan ): ضعف نشان دادن، سستی کردن

شَلتوک ، چلتوک (saltuk ): گندم و جو و برنج بوجاری نشده، خوشه هایی که پس از درو و جمع کردن محصول جو و گندم و برنج در زمین پراکنده شده است.

شِلَختَه (selaxtah ): شلخته

شِل شِلی (sel seli ):‌ لنگان لنگان

شِلِ گِل (seleyel ): گل شل

شِلوار ( selvar): ‌شلوار

شِلوار وَتَک (selvar vatak ): کسی که شلوار از پایش در آمده

شَل و پَر کُردَن (sal o par kordan ):‌ کسی را سخت زدن و مجروح کردن

شُلوغ بَویئَن (soloy bavian ): شلوغ شدن

شُلوغ کُردَن (soloy kordan ):‌ شلوغ کردن

شُلَه زَرد (solah zard ):‌ شله زرد

شَلیتَه (salitah ): دامن کوتاه پر چین

شِمار (semar ):‌ شمار، حساب

شِمارِش (semares ):‌ شمارش

شِمال (semal ): شمال

شَمَد (samad ): نوعی روانداز تابستانه، نخی و نازک

شِمُردهِ حرف بَزوئَن (semorde harf bazuan ): با تانی حرف زدن، شمرده صحبت کردن

شِمشَه (semsah ): شمشه

شَمشیر بَزوئَن (samsir bazuan ): شمشیر زدن

شَمشیر بَکِشیئَن (samsir bakesi an ): شمشیر کشیدن

شَمشیرَک ( samsirak): گلی خودرو مانند گلایل که برگهای آن مانند شمشیر است.

شَم (sam ): شمع، پایه ای که زیر ستون یا دیوار شکسته زنند.

شَمبَلیلَه (sambalilah ): شنبلیله

شَمبَه ( sambah): شنبه

شَمدون (samdun ): شمعدان

شَمدونی (samduni ): شمعدانی

شَم دَوِستَن ( sam davestan): شمع بستن، یخ بستن آب ناودان و نظایر آن به صورت آویزان در زمستان

شِمرون (semrun ): شمیران

شِناس ( senas): آشنا، خودی، شناخته شده

شِنگَه (sengah ): شنگ، سبزی خودرو تره مانند که دارای شیره می باشن. هم به صورت خام و هم در غذا مصرف می شود.

شِنو (senu ): شنا

شِنو بَکُردَن ( senu bakordan): شنا کردن

شِنو گَر (senugar ): شناگر

شُهرَت (sohrat ): معروفیت

شُهرَت بِدائَن (sohrat beda an ): شایع کردن

شُهرَت داشتَن (sohrat dastan ): شایع بودن

شو (su ): ‌شب

شوول (suol ): شاقول

شو او (su u ):‌ آبیاری در شب

شو بَویئَن (su bavian ):‌شب شدن

شو پَرَک (su parak ):‌ شب پره، پروانه

شو جِل (su jel ): کهنه بچه

شو جُمعَه ( su jomah): شب جمعه

شو چِرَه (sucarah ):‌ شب چره، تنقلاتی که شب هنگام و در شب نشینی ها خورده می شود.

شوخون (suxun ):‌ شبیخون

شِوِد (seved ):‌ شوید( نوعی از سبزی)

شور بَویئَن (sur bavian ): شور شدن

شورِش هاکُردَن (sures hakordan ):‌ شورش کردن

شورَگ (surag ): شوره سر

شوروا (surva ): شوربا، آش ساده برنج که کمی آرد به آن می افزایند.

شورَه (surah ):‌شوره یا سفیده لباس و آجر یا زمینهای نمکی

شورَه زار ( surazar): شوره زار

شوکار (su kar ): شب کار

شو کُردَن (su kordan ): شب کردن

شو کور (su kur ):‌ شب کور، خفاش

شو گیر (su gir ): کار با عجله ای که شب هنگام انجام بدهند.

شولا (sula ):‌ پوشش عبا مانندی که از جنس پشم بوده و بیشتر چوپانان به تن می کردند.

شوم (sum ): شام، شب

شوم بَخوردَن (sum baxordan ): شام خوردن

شو مُراد (su morad ): شب مراد، شب زفاف

شوم هِدائَن (sum heda an ): شام دادن

شون (sun ):‌ شان، محل ذخیره عسل زنبور عسل

شو نِشین (su nesin ): شب نشین

شونَه (sunah ): شانه، کتف

شونِه به شونَه (sunah be sunah ): شانه به شانه

شونِه جورزوئَن (sunah jurzuan ): شانه بالا انداختن، بی اعتنایی کردن

شونِه خالی کُردَن (sunah xali kordan ): شانه خالی کردن

شونِه کُردَن (sunah kordan ): شانه کردن

شی (si ):‌شوهر

شی بِدائَن (si beda an ):‌ شوهر دادن

شی بِرار ( si berar): ‌برادر شوهر

شی بَکُردَن (si bakordan ): شوهر کردن

شی پی اَر (si pi ar ):‌ پدر شوهر

شیخَک (sexak ): دانه بلند تسبیح

شیپور بَزوئَن (sepur bazuan ): شیپور زدن

شی خواخِر (si xaxer ):‌ خواهر شوهر

شیرازَه (sirazah ): شیرازه

شیر باها (sir baha ): شیربها

شیرجَه ( sirjah): شیرجه

شیرجَه بَزوئَن (sirjah bazuan ): شیرجه زدن

شیر خورَه (sir xorah ): شیرخوره

شیردون ( sirdun): شیردان

شیش (sis ): عدد شش

شیشک (sisk ): چوب تازه و نازک

شیر کُردَن (sir kordan ): تحریک کردن، تهیج یا تشجیع کردن

شیرگ (sirag ): نوعی علف که در صورت قطع کردن ساقه آن مایع سفید رنگ چسبناک و تلخی مانند شیر ار آن خارج می شود.

شیروونی (sirvuni ): شیروانی

شیرَه (sirah ): شیره

شیر هِدائَن (sir heda an ): شیر دادن

شیرَه ای (siraei ): شیره ای

شیرَه به شیرَه (sirah be sirah ): دو نوزاد با اختلاف سنی کمتر از دو سال از یک مادر

شیرَه کَسی رِ بَکِشیئَن (sirah kasi re bakesian ): شیره کسی را کشیدن، رمق کسی را کشیدن

شیرَه کَش حُنَه (sirah kas xonah ): پاتوق شیره ای ها

شیرین بَویئَن (sirin bavian ): شیرین شدن

شیرین زِوون ( sirin zevun): شیرین زبان

شیرین کُردَن (sirin kordan ): شیرین کردن

شیرینی بَخوردَن (sirini baxordan ): شیرینی خوردن

شیشک (sisk ): شاخه های نازک و بلند نوعی درخت بید که با آن سبد می بافند.

شیشَگ (sisag ): گوسفند نر شش ماهه تا یک ساله، صورت فلکی ثریا که شش ستاره دارد.

شیشَک دیرگاموئَه (sisak dirgamuah ): ثریا در آمده یا در آسمان دیده می شود، این ستاره در اوایل شب شهریورماه از پشت آفتاب کوه سر برآورده و کاربرد این اصطلاح برای زمانی است که درختان نیاز زیادی به آب ندارند و می شود باغ را زیاد سیراب نکرد.

شیشَه (sisah ): شیشه

شیشَه بُر (sisah bor ): شیشه بر

شیشَه گَر (sisah gar ): شیشه ساز

شیشَه گَری (sise gary ): شیشه سازی

شیطُن (seton ): شیطون

شیطُنَک ( setonak): شیطونک

شیطُنی (setony ): شیطنت

شیطُنی کُردَن (seytoni kordan ): شیطنت کردن

شیعَه (siah ):  شیعه

شیلَه پیلَه (sila pilah ): فریب، دورویی

شی مار (simar ): مادر شوهر

شِیهَه (sehah ): صدای اسب

والله علیم حکیم

سعید فهندژی سعدی

بدون ذکر منبع شرعاً جایز نیست

سیری برمنابع تاریخی شناخت مازندران

سیری برمنابع تاریخی شناخت مازندران

برای شناخت تاریخ هر سرزمینی از چندمنبع اصلی یعنی آثار و ابنیه های تاریخی ، ظروف قدیمی، سکه ها و آثار مکتوب مورخین و سیاحان و جهانگردان داخلی و خارجی استفاده می شود.برای شناخت مازندران همه موارد فوق تا حدودی وجود داردو البته شناخت تاریخ هر سرزمین، زمانی علمی و به واقعیت نزدیک می شود که نوشته های معتبر وجود داشته باشد. برای شناخت ماقبل تاریخ باید با حدس و گمان و شک و تردید نگاه کرد.چرا آنچه مفسرین تاریخی در تفسیر آثار و ابنیه های تاریخی اشاره می کنند بر اساس مطالعه و تجربه و غیره می باشد. اگر چه همان اطلاعات برای ما ارزشمند است اما نمی توان ادعا کرد که صد در صد همه موارد با واقعیت تطبیق می کند.

نخستین اطلاعات از مردم و منطقه جنوب دریای خزر از نوشته های چندین تن از جغرافی نگاران و تاریخ نویسان و دانشمندان بیگانه به ویژه یونانی، مانند هرودوت، استرابن، گزنفون، بطلیموس، پلوتارک، دیودور، آریان، کنت کورث به دست می آید.

استان مازندران امروزی دارای 15 شهرستان به نامهای:  رامسر، تنکابن، چالوس، نوشهر، نور، محمودآباد، آمل، بابل، بابلسر، قائمشهر، جویبار، سوادکوه، ساری، نکا و بهشهر می باشد.در جدول زیر تعداد اماکن زیارتی و تاریخی هر شهرستان به تفکیک مشخص شده است.

ردیف         نام شهرستان      اماکن زیارتی         اماکن تاریخی         جمع کل

1               چالوس                 9                      6                   15

2               سوادکوه               8                      15                 23

3               تنکابن                  1                      7                   8

4               رامسر                 3                     11                  14

5                بهشهر               13                   5                    18

6               بابل                   10                   25                   35

7               آمل                   10                   24                   34

8               نوشهر               3                     3                     6

9               نور                  7                     20                   27

10             بابلسر               -                     4                     4

11             ساری              13                   10                   23

12            جویبار              11                   6                     17

13             نکا                  6                     -                     6

ارقام این جدول از کتاب راهنمای برنامه ریزی سفر در استان مازندران تالیف آقایان: روح اله الحقی و محمد رضا شیدفر چاپ 1380 از انتشارات سازمان ابرانگردی و جهانگردی بدست آمده است. ارقام این جدول چندان صحیح به نظر نمی رسد. اطلاعات دقیقی دارم که در نوشهر تعداد زیارتگاهها بیشتر از رقمی است که در این کتاب اشاره شده است. با توجه به این شبهه اگر 80 درصد این ارقام را صحیح بدانیم می توان تعداد کل اماکن مذهبی را به ترتیب از بیشترین بدین شکل نمایش داد.

1 – ساری و بهشهر(13) 2 - جویبار (11) 3 - آمل و بابل (10) 4 - چالوس  (9) 5 - سواد کوه (8) 6 - نور (7) 7 - نکا (6) 8 - نوشهر و رامسر (3) 9 - تنکابن (1) 10 - بابلسر 0

با توجه به فراوانی جدول زیر اینگونه می شود.

ردیف         نام شهرستان             تعداد اماکن تاریخی     

1             بابل                      25

2             آمل                       24

3            نور                       20

4            سوادکوه                  15

5           رامسر                    11

6           ساری                    10

7           تنکابن                     7

8           چالوس و جویبار        6

9           بهشهر                    5

10         بابلسر                    4

11          نوشهر                   3

12          نکا                       -

با توجه به جدول فوق درمی یابیم که بیشتر آثار و ابنیه تاریخی و همچنین زیارتگاهها که خود یکی از منابع اصلی شناخت تاریخ در هشت قرن گذشته می باشد در بابل، آمل، نور وسوادکوه می باشد.

منابع نوشتاری پیرامون شناخت مازندران

1 – مجموعه مقالات در گستره مازندران (دفتر اول) به کوشش قوام الدین بینایی – زین العابدین درگاهی – نشر رسانش – 1380

فهرست کتاب:

 پیش سخن

تاریخ

 فیل سنگی لاویج: صغر یوسفی  - رویان از آغاز تا سقوط علویان: قوام الدین بینایی – توجی، جامنو، علی آباد: زین العابدین درگاهی – مطالعه هیدرولوژی شهرستان آمل: صادق ترزبان – گنجینه اسناد مازندران چند سند درباره امیر موید سوادکوهی: زین العابدین درگاهی

ادبیات

"عجب الزمان مازندرانی" شاعری از مازندران: رضا ستاری – ویژگیهای شعر نیما: داود قاسمی – حروف اضافه در گویش مازندرانی(ساروی): ایمان عبدی – دو نامه از احمد گلچین معانی به طاهری شهاب در باره طالب آملی: زین العابدین درگاهی – نمایش در بابل: شهرام قلی پور گودرزی – سما ، بازخوانی یک آیین: علی صادقی – هوای خیال، می آید: ولی ا... پاشا – بید مجنون: جلیل قیصری – اسا شعر: جلیل قیصری – من بر آن عاشقم که رونده است: علی حسن نژاد

2 – مجموعه مقالات در قلمرو مازندران به کوشش حسین صمدی  - چاپ نقش جهان -  بهار 1370

عناوین مقالات

اقلیم انسان و فعالیت در استان مازندران(محمد حسین بحرانی) – معرفی نسخه نو یافته ای از اشعار قمری آملی(حسین صمدی) – سید نظری سیدی – شاعر مبارز ترکمنی(نور محمد عاشور پور نور محمد آق) – دستور زبان مازندرانی تبری(نظام الدین نوری) – تاریخ آمل تا زمان جریر طبری) – ادبیات شفاهی مازندران "ترانه"(محمود جوادیان کوقنائی) – فهرست کتابهای ترکمنی چاپ ایران(حسین صمدی) – شعر نیما و طبیعت مازندران( اسداله عمادی) – منظومه کلا( محمود جوادیان کوقنائی) – تزیین چند دوبیتی( احمد طیبی سیف کی)

معرفی کتاب:

1 - منظونه هژبر سلطان همراه با گزارش و اسناد نبرد سواد کوه تالیف زین العابدین درگاهی

2 - تاریخ تبرستان تالیف اردشیر برزگر

3 - سخنوران بابل تالیف یوسف الهی

4 - کلاردشت( جغرافیا، تاریخ و فرهنگ) تالیف علی ملک پور

5 - تاریخ رویان تالیف مولانا اولیاءالله – به تصحیح عباس خلیلی صاحب جریده و مطبعه اقدام – به سرمایه اهتمام – مقدمه سید احمد کسروی تبریزی – نشر کتابخانه اقبال – فروردین 1313

6 - تاریخ طبرستان تالیف بهاءالدین محمد بن حسن بن اسفندیار کاتب که در 613 هجری تالیف شده است. – به تصحیح عباس اقبال و به اهتمام محمد رمضانی مدیر کتابخانه خاور

 7 - کجور مازندران"لاشک نمونه ای از تحول در جوامع روستایی ایران" تالیف قاسم احمدی لاشکی

8 -  تقویم البُلدان تالیف ابوالفداء – ترجمه عبدالحمید آیتی – انتشارات بنیاد فرهنگ ایران – چاپخانه زر – 1349 – صفحات 498 تا 507 در رابطه با ذکر طبرستان و مازندران و قومس(شاهرود) آمده است.

9 - تاریخ مازندران تالیف اسماعیل مهجوری – تهران توس 1380

10 – کلاردشت چون نقش رخ بهشت تالیف علی صلاحی نژاد – آشنایی با ویژگیهای سیاسی، تاریخی، اجتماعی و انسانی کلاردشت – چاپ1377

11 – تاریخ بن اسفندیار تالیف ظهیرالدین مرعشی

فرهنگ لغات میگونی( ز- ژ )

فرهنگ لغات میگونی( ز )  

زار(zar): گریه

زاربَزوئَن ( zar bazoaan ) : زارزدن ، سخت گریستن
زابِِرا( zabera ) : زابرا
زاری کُردَن ( zari kordan ) : زاری کردن
زاغال ( zaghal ) : زغال
زاغال سنگ ( zaghal sang ) : زغال سنگ
زاغالَگ ( zaghalag ) : زغال حاصل از چوب سوخته
زاغَگ ( zaghag ) :  خطاب تحبیب یا تحقیر گونه برای زاغ چشم
زاغول ( zaghul ) : زاغ چشم
زاغَه ( zaghah ) : زاغه
زاندی بَزوئَن ( zandibazoan ) : زانو زدن
زاندی به زاندی ( zandi be zandi ) : پهلو به پهلو
زائو ( zaou ) : زائو ، زنی که تازه وضع حمل کرده
زایمون ( zayemon ) : زایمان
زِبر زرنگ ( zebre zerang ) : چابک وفرز
زَجّه مورَه ( zajeh murah ) : آه و فغان وشیون
زَحمت ( زحمد)بِدائَن ( zahmad beda an ) : زحمت دادن
زَحمت ( زحمد)بَکِشی یَن( bakeshiyan zahmad) : زحمت کشیدن
زَخم زِوون ( zakhme zevon ) : زخم زبان
زخمِ زیلی ( zakhme zili ) : خراش وزخم زیاد روی بدن
زخمِ کاری ( zakhme kari ) : زخم کشنده
زَخمی کُردن ( zakhmi kordan ) : زخمی کردن
زَخمی بَویئَن ( zakhmi bavian ) : زخمی شدن
زِربَزوئَن ( zer bazoaan ) : زرزدن
زِرتِش دَرشیئَن ( zertesh darshian ) : تلنگش در رفتن، گوز گوز افتادن
زِرتِش قَمصور بَویئَن ( zertesh ghamsur bavian ) : زوارش در رفتن ، از رمق افتادن
زِِرتی)zerti ) : ناگهان ، سریع
زَرچووه ( zarchuvah ) : زرچوبه
زَرخرید ( zarkharid ) : زرخرید
زَرداُو ( zardo ) : زرداب
زَردَمبو ( zardambu ) : لاغر و ناتوان ورنگ پریده
زَردَه ( zardah ) : زرده ی تخم مرغ
زَردَه زَخم ( zardah zakhm ) : زرده زخم
زِِشد ( zeshd ) : زشت

زَعفِرون ( zaaferon ) : زعفران
زَغنبود ، زغنبوت ( zaghnabud ) : نفرینی است مانند زهرمار
زِِفت ( zeft ) : صمغ سیاه که برای درمان کچلی به سر زنند
زِفت بِمالیئَن ( zeft bemalian ) : زفت انداختن
زَقّوم ( zaghum ) : زهر ،  نفرینی به معنای زهر مار
زِلzel) ) : گوسفند بدون دنبه
زُل ( zol ) : خیره کردن چشم
زُل بَزوئَن ( zol bazoan ) : زل زدن
زُل زُل نِگاه بَکُردَن ( zol zol negah bakordan ) : خیره خیره نگاه کردن
زِلزلَه ( zelzelah ) : زلزله
زِلزلَه بیموئَن ( zelzelah bimoan ) : زلزله آمدن
زُلف واهِشتَن ( zolf vaheshtan ) : زلف گذاشتن
زُلِه چُشم ( zolah choshm ) : کنایه از کودکان وافراد حرف نشنو و خودرای
زَمبور ( zambur ) : زنبور
زَمبور سیاه ( zambur siyah ) : زنبوری درشت و سیاه و پشمالو
زمبور طلا ( zambur tela ) : زنبور فاقد نیش به رنگ سبز و طلایی وبراق که اوایل بهار و در داخل گل محمدی به وفور یافت می شود.
زَمبَه ( zambah ) : زنبه
زمبیل ( zambil ) : رنبیل
زَمزَمه ( zemzemah ) : زمزمه
زِمستون ( zemeston ) : زمستان
زِمستون سیاه ( zemestone siyah ) : زمستان سخت
زََمون ( zamon ) : زمان
زَمونَه ( zamonah ) : زمانه
زَناجی ( zanaji ) : زن حاجی آقا ، همسر حاجی آقا
زَِناشویی ( zenashuei ) : زناشویی
زَن بَوِردَن ( zan baverdan ) : زن گرفتن
زَن بِرار ( zan berar ) : زن برادر
زَن پی یَر ( zan piyar ) : پدر زن
زَن جِندَه صاحاب ( zan jendah sahab ) :  دشنامی که به حیوانات و یا ابزار داده می شود به معنی آنکه مالک آن فردی است که زنش بدکاره است.
زَنجیل ( zanjil ) : زنجیر
زَنجیل کُردن ( zanjil kordan ) : با زنجیر بستن حیوان یا انسان
زَنداری ( zandari ) : همسر داری
زَن دُرُست کُردَن ( dorost kordan zan ) : زن گرفتن ، انجام مقدمات  ازدواج توسط مردان ، مذاکرات قبل از خواستگاری و خواستگاری و نامزدی و ازدواج
زِندون ( zendon ) : زندان
زِندونی ( zendoni ) : زندانی
زِندونی کُردَن ( zendoni kordan ) : زندانی کردن
زِِندونی بَویئَن ( zendoni bavian ) : زندانی شدن
زِندِگونی ( zendegoni ) : زندگانی
زَندگی ( zandegi ) : زندگی
زِندگی کُردَن ( zendagi kordan ) : زندگی کردن
زِندَه ( zendah ) : زنده
زِنده دل ( zendah del ) : زنده دل
زِنده کُردَن ( zendah kordan ) : زنده کردن
زِنده بَویئَن ( zendah baviyan ) : زنده شدن
زن قهوه ( zan ghahvah ) : زن قحبه ، دشنامی به مردان  زن دار
زَن قَهوه صاحاب ( zan ghahvah sahab ) : دشنامی به مالک حیوانات یا ابزار
زََنََگ ( zanag ) : زن حقیر
زَنگ بَزوئَن ( zang bazoan ) : زنگ زدن
زَنگ بَزوئَه ( zang bazoah ) : زنگ زده
زَنگولَه ( zangulah ) : زنگوله
زَنندَه ( zanendah ) : زننده
زَنونَه ( zanonah ) : زنانه
زَن هِدائَن ( zan hedaan ) : زن دادن
زَنیکَه ( zanikah ) : زن پست و بی عزت
زَوّار ( zavvar ) : زوّار
زِوِّار ( zevar ) : از توان افتادن، نای نداشتن
زوار دَر شیئَن ( zevar darshian ) : زوار در رفتن
زو بکشی یَن ( zu bakeshiyan ) : زو کشیدن ، حبس کردن نفس وصدای زو در آوردن و دویدن
زود زود ( zud zud ) : تند تند
زودیا ( zudiya ) : زود ،  سریع ، به زودی

زور   zor : مدفوع الاع

زور   zor   فشار
زور بَزوئَن ( zur bazoan ) : زور زدن
زور بوتَن ( zur botan ) : زور گفتن
زور بیاردَن ( zur biyardan ) : فشار آوردن
زورتَپون ( zurtapon ) : به زور تپانیدن و جا دادن ، چیزی را به اجبار تحمیل کردن
زور چِپون ( zurchepon ) : به زور چپاندن ، چیزی را به اجبار تحمیل کردن
زورخنه ( zurkhonah ) : زورخانه
زورمَند ( zurmand ) : نیرومند
زور بَیتَن ( zur baytan ) : نیرو گرفتن
زوزَه ( zuzah ) : زوزه
زوزَه بکشی ین ( zuzah bakeshiyan ) : زوزه کشیدن
زِوون ( zevoon ) : زبان ، گویش
زِوون بَرویَه ( zevoon barviyah ) : زبان بریده
زِوون بَزوئَن (zevoon bazoan  ) : زبان زدن
زَوون بَستَه ( zevoon bastah ) :  زبان بسته
زَوون بَیتَن ( zevoon baytan ) : گرفتن زبان ، لکنت زبان
زِوون تو بَخوردَن ( zevoon towv bakhordan ) : به لکنت افتادن
زِوون دار ( zevoon dar ) : کسی که مطلب را خوب بیان کند
زِوون دِراز ( zevoon deraz ) : زبان دراز
زِوون دیرگااوردَن ( zevoon dirgaowrdan ) : زبان در آوردن ، قدرت تکلم یافتن
زِوونَک بَزوئَن ( zevoonak bazoan ) : زبان زبان زدن مار ومانندآن
زِوون کوشکَگ ( zevoon kushkag ) : زبان کوچک ته حلق
زِوون گازگیتَن ( zevoon gaz gitan ) : زبان گاز گرفتن
زِوون واز ( zevoon vaz ) : چرب زبان
زِوونَه ( zevoonah ) : زبانه
زِوونی ( zevooni ) : شفاهی
زِوون یاد بِدائَن ( zevoon yad beda an ) : زبان یاد دادن
زِوون یاد گیتَن ( zevoon yad gitan ) : زبان یاد گرفتن
زِهدون ( zehdon ) : زهدان
زَهر ، زَهل ( zahr - l ) : سم
زَهر هاکُردَن ( zahr hakordan ) : تلخ وناگوار کردن چیزی را به کسی
زَهرمار بَویئَن ( zahre mar bavian ) : کنایه از تلخ و ناگوار شدن چیزی بر کسی
زَهرَه ( zohrah ) : زهره
زَهرِه ماری ( Zahreh mari ) : انواع مشروبات الکلی یا مواد مخدر
زَهله ( zehlah ) : زهره ، کیسه صفرا ،  جرات
زَهلَه تَرَگ بَویئَن ( zehlah tarag bavian ) : زهره ترک شدن
زیاد کُردَن ( ziyad kordan ) : زیاد کردن
زیاد بیموئَن ( ziyad bimoan ) : زیاد آمدن
زیاد بَویئَن ( ziyad bavian ) : زیاد شدن
زیادَه رَوی ( ziyadah ravi ) : زیاده روی
زیراِنداز ( zirendaz ) : زیراتداز
زیر اویی ( zir oyi ) : زیرآبی
زیر اویی بوردَن ( zirowvi bashayan ) : زیرآبی رفتن
زیرِ بال بَیتَن ( zire bal baytan ) : زیر بغل گرفتن ، دستگیری و کمک کردن
زیرِِ بار بوردَن ( zire bar bordan ) : اطاعت کردن
زیرِِ پا بََنیشتَن ( zire pa baneshtan ) : فریب دادن ، اغوا کردن
زیر ِپا بکشی ین ( zire pa bakeshiyan ) : از کسی حرف کشیدن ، زیر زبان کشیدن
زیرجومَه ( zir jomah ) : زیرجامه، زیرپیراهن
زیرِ دِلَم بَزوئَه؟  ( zir delam bazoah): زیر دلم زده بود؟ ، پاسخ گوینده به فردی ایراد گیر نسبت به کاری که گوینده از روی ناچاری یا با دلیلی منطقی انجام داده است.
زیرزِوونی ( zir zevoni ) : زیرلفظی
زیرِ سَر بُلَن بَویئَن ( zire sar bolan bavian ) : عاشق شدن
زیرسیپیلی دَر کُردَن ( zir sipili dar kordan ) : رفتار یا سخن ناشایست کسی را به روی خود نیاوردن
زیرِش بَزوئَن ( ziresh bazoan ) : دبه کردن 

زیر شلواری  zirshalvari زیر جامه
زیرگیتَن ( zir gitan ) : زیرگرفتن
زیگیل ( zigil ) : زگیل
زیگیل دیرگااوردَن ( zigil dirgaowrdan ) : زگیل درآوردن زیمین : زمین
زَمین بَخوردَن ( zamin bakhordan ) : زمین خوردن
زَمین بَزوئَن ( zamin bazoan ) : زمین زدن
زَمین بَموندن ( zamin bamondan ) : زمین ماندن
زَمیندار ( zamindar ) : ملاک
زَمینگیر ( zamingir ) : زمین گیر
زَمین لَرزَه ( zamin larzah ) : زمین لرزه
زَمین بِنِنگوئَن ( zamin bingoan): زمین گذاشتن
زَمینَه ( zaminah ) : زمینه

------------------------------   

فرهنگ لغات میگونی(ژ)

ژالَه ، جالَه ( zhalah ) : ژاله
ژاکَد ، جاکت ( zhakad ) : ژاکت
ژوگول ( zhugul ) : ژیگول
ژندَه پوش ( zhendah push ) : ژنده پوش

والله علیم حکیم

سعید فهندژی سعدی

بدون ذکر منبع شرعاً جایز نیست

نماز جمعه شیراز پیشرو در اقدام عادلانه

نماز جمعه شیراز پیشرو در اقدام عادلانه  

دیروز ه   خداوند حکیم یکبار دیگر این توفیق را به من داد تا به نماز جمعه بروم. کفشهایم را واکس زدم و زیباترین لباسهایم را که 8 سالی است با آن خو گرفته ام به تن  و خودم را برای رفتن به نماز جمعه آماده کنم. بالاخره این امر محقق و راهی نماز جمعه شدم. قبل از نماز جمعه خواستم یک سری به شاهچراغ (ع) بزنم و ابتدا یک پایبوسی بکنم و سلامی عرض و نمازی در کنار ضریحش بخوانم و دعای سفارش شدگان را به درگاهش ببرم. خیلی وقت بود که به آستانش پای نگذاشته بودم و دلم حسابی تنگ شده بود. خواستم از جلوی تره بار فروشان، محلی که همواره عبور می کردم رد بشم که دیدم جمعیت زیادی در آنجا اتراق کرده بودند. جلوتر رفتم و دیدم گروهی مشغول خواندن تعزیه بودند و جمعیت زیادی هم دور آنها حلقه زده بودند.من هم چند دقیقه ای گردن دراز کردم و شاهد بعضی از قسمتهای تعزیه شده بودم.تعزیه حضرت عباس(ع) بود. تعزیه با آن امکانات کم به نحو احسن اجرا می شد. تعزیه حضرت عباس (ع) را خیلی دوست دارم. اصلا هر چیزی که در باره حضرت عباس(ع) باشد من دوست دارم.شمایل حضرت، علم و بیرق حضرت، نوحه خوان حضرت، زنجیر زن و سینه زن و همان فردی که در لباس شبیه خوان حضرت قرار می گیرد را من دوست دارم.اما مشکل من در آن بود که در آن فضای کم اکثریت قریب به اتفاق از تماشاچیان مرد بودند.اشقیا خوانان و امام خوانان هر کدام که می آمدند یکی دو نفر از این بانوانی که پوشش نامناسب داشتند تا نزدیکیهای بینی شبیه خوانان می آمدند و از آنها فیلمبرداری می کردند. شاید این برایم یک مقداری عجیب و در عین حال غریب بود. همانگونه که سازندگان کربلا غریب بودند. من فرصت زیادی نداشتم و چون می خواستم به حرم بروم و بعد از آن هم بایستی سریع به نماز جمعه می رفتم و خودم را به خطبه ها می رساندم. بالاخره موفق شدم از نرده های کناری به چمن فضای سبز شهرداری پا گذاشته و خودم را به هر زحمتی بود به صحن مطهر برسانم و زیارتی و دعایی و نمازی را بخوانم و فضای حرم را ترک کرده و باز به همان معرکه تعزیه خوانی پای بگذارم.این بار تعزیه تمام شده بود. انگاری طوری برنامه ریزی کرده بودند که هنگام نماز ظهر به اتمام برسد. تعزیه خوانان هنوز لباسهایشان را از تن در نیاورده بودند و مردم دور بعضی از آنها حلقه زده بودند. بعضی از آنها هم تکه پارچه سبزی را هم با قیچی می بریدند و به مشتاقان می دادند. می گفتند این پارچه از کربلا آمده و تبرک است. زنها با اشتیاق بیشتری ملتمسانه منتظر دریافت بودند. خودم را به جایگاه نماز جمعه رساندم. مصلای نماز جمعه ما زیبا شده بود. چند وقتی بود که در حال ساخت جایگاه سخنرانی بودند. اگرچه این جایگاه با ترکیب سنتی مسجد همخوانی ندارد، اما خیلی بهتر از قبل شده است. احتمالا سازندگان این قسمت را از چوب ساخته و چند نقشی از ستاره و با دو درب شیشه ای که در چپ و راست این ترکیب قرار داده اند. البته هر هفته چنین است اما انگاری دیروز امام جمعه شهرمان را با ابهت و کلاس بیشتری دیده بودم. جالب تر از همه در این بود که نماز جمعه ما در یک اقدام شجاعانه و عادلانه مرز میان غنی و فقیر و یا بهتر بگویم مرز میان مسوول و غیر مسوول را از میان برداشته بودند. دلم حال اومد. همیشه پشت این نرده هایی که هیچگونه هماهنگی و همخوانی با اسلام را ندارد ذهن مرا مشغول کرده بود و با خود می گفتم اگر امام علی (ع) در این جایگاه قدم می گذاشت بیشتر دوستدار کدام قسمت این فضا بود. از اینکه دیگر کسی برای رفتن به آن قسمت از هفت خوان رستم نباید عبور کنند خوشحال شدم. از اینکه مسوولین هم می توانند در کنار مردم بنشینند خوشحال شدم. از اینکه تونستم تا یکی دو رج جلویی صف نماز بایستم خوشحال بودم.امام جمعه شهرمان حضرت آیت الله ایمانی که من خیلی ایشان را دوست دارم در خطبه های دوم در رابطه با چهارم دی ماه ولادت حضرت عیسی(ع) گفته بودند آنانی که خود را مدعی حضرت عیسی بن مریم (ع) می دانند به خود آیند. همانطور که آن حضرت در راهش سختی ها کشید، مدعیان امروزی هم قدری در زندگی خود پیاده کنند و از ظلم و ستم به مستضعفان دست بردارند.

آیت الله ایمانی در ادامه به طرح هدفمند کردن یارانه ها پرداخت و گفت: در هفته گذشته ریاست محترم جمهوری این طرح را کلید زدند که در این زمینه سه مطلب حائز اهمیت می باشد.

1 – طرحی است که تقریبا از دولتهای گذشته مورد توجه بود. مسوولان و همچنین مقام معظم رهبری به آن توجه ویژه ای داشتند. یارانه ها حذف نمی شود بلکه هدفمند می شود.هیچ دولتی نمی تواند یارانه ها را در کشورش حذف کند بلکه آنها را هدفمند می کنند.

2 – این طرح که مدتها در دولتهای قبل معطل مانده بود امروز با شجاعت و فداکاری این دولت به مرحله اجرا در آمده است.در اجرای این طرح نیاز به همکاری گسترده وجود دارد. قوه مقننه از یک طرف، قوه قضاییه از طرف دیگر نسبت به قوانینی که اعمال می کند، و آحاد اصناف و بازاریان و مخصوصا مردم باید از این طرح حمایت و همکاری نمایند. باید بدانیم که در سال 88 بابت انرژی 68 هزار میلیارد تومان یارانه پرداخت شد. در همین 5 روز گذشته که یارانه ها به مردم واگذار گردید بعضی از شهرهای مرزی ما دچار مشکل شدند.بعضی از قاچاقچیان این سوختها را به کشورهای همسایه می رساندند. امروزه اصناف و بازاریان باید مساعدت بیشتری نمایند. آنها در گذشته نشان دادند که در تمامی عرصه های دینی حضور پر رنگی دارند. امروزه هم این انتظار از آنها می رود که مثل گذشته دولت را در انجام این کار همراهی کنند.همراهی آنها موجب می شود تا دولت مقررات سختی را اعمال نکند. اعتقاد ما بر این است که اگر این طرح در جامعه موفق گردد پیشرفت در جامعه حاصل می شود.قدرت دولت برای صادرات بیشتر می شود.ایجاد اشتغال بالا می رود. سطح گسترش افزایش می یابد. البته در سطح حمل و نقل مشکلاتی ایجاد می شود که این یک امر طبیعی است که در مواقع حساس دولت به کمک آنها می آید. اگر قیمت بنزین و گازوئیل کاهش پیدا کند قاچاقچیان سوء استفاده می کنند. این عمل بزرگترین شجاعت در این 30 سال گذشته بود.این شجاعت بیشتر از سخنرانی در سازمان ملل و رودر رو شدن آمریکا و به چالش کشیدن آنها بوده است.مردم هم این حقیقت را پذیرفته اند که باید یارانه ها هدفمند توزیع شود. اینطور نباشد که سرمایه داران بتوانند هر کدام چندین ماشین داشته باشند و از این سرمایه ها استفاده کنند و مستضعفین جامعه نتوانند سوخت یک ماشین خودشان را به راحتی تامین کنند.

3 – سال 88 سال حماسه به صورت عمل به موقع و حضور کارساز و در مفابل کار توطئه های بی بصیرت و ضعف نخبه های جامعه بود.شکستن حرمت ها و ارزش ها توسط بیگانگان از یک طرف و حضور مردم در 9 دی ماه که حماسه مردم ما شکل گرفت از طرف دیگر بود.دشمنان از دیرباز در فکر این بودند تا عده قلیلی را در مقابل عده کثیری قرار داده و خود هم شاهد بر قضیه باشند و هم مدیریت آن را به عهده بگیرند. اما عنایت حضرت احدیت و حضور حماسی مردم در 9 دی ماه برای چندمین بار این توطئه دشمن را خنثی شد. دشمن همواره در حال توطئه است. در قرآن کریم داریم که به پیامبر می فرماید: هوالذی ایدک نفس.... خدا به وسیله خودش و به وسیله مومنین تو را تایید می کند. ان الله یدافع عن الذین امنو... مومنی که عمل به موقع انجام می دهد و تا نظامی که مردم را در دست دارد تمام تهدیدها را خنثی می کند.

تشکر از وزیر راه، تعقیب پروژه هایی که بر زمین مانده،قبلا اشتباهاتی در دولتهای قبل وجود داشته که امروزه باید بر طرف شود، طرح پتروشیمی، طرح خودروسازی، تشکر از تولید کنندگانی که قیمتها را کم کرده و یا ثابت نگه داشتند.و در پایان برای نزول رحمت الهی دعا کردند.